ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

Η Κάλυμνος (το τέταρτο νησί σ’ έκταση των Δωδεκανήσων), έχει χαράξει τη δική της ξεχωριστή ιστορία στο Δωδεκανησιακό σύμπλεγμα. Εντυπωσιακή με τη γύμνια των βουνών και τις δαντελωτές ακτές της, η Κάλυμνος καταγράφει ιστορία από την 4η π. Χ. χιλιετία.
Το 334 μ. Χ. συνέβη καταστροφικός σεισμός που ισοπέδωσε Ρόδο, Κω και Σάμο κι άλλαξε για πάντα τη γεωμορφολογία του νησιού. Οι δονήσεις κράτησαν γύρω τις 15 ημέρες και το νησάκι της Τελέντου χωρίστηκε τελείως από το κυρίως νησί.
Αυτός ο σεισμός ήταν η αιτία να καταβυθιστεί η πρώτη πρωτεύουσα η Ποθαία, που βρισκόταν στην βορειοδυτική μεριά του νησιού και να σχηματιστούν σ’ όλη αυτή την πλευρά του, οι γεωλογικοί σχηματισμοί οι οποίοι κατόπιν θα εξελιχθούν σε αναρριχητικά «Πεδία».
Πολύ αργότερα στο 1840μ.Χ. και μετά την εξάλειψη των πειρατών απ’ το Αιγαίο, η παρουσία των οποίων είχε αναγκάσει τους κατοίκους να αποτραβηχτούν στο εσωτερικό, δηλαδή στο «Κάστρο του Χωριού», κτίστηκε στην νοτιοανατολική πλευρά η πρωτεύουσα η οποία σε ανάμνηση της καταβυθισμένης Ποθαίας, ονομάζεται πλέον Πόθια.
Το νησί παράγει διαλεχτά προϊόντα όπως εξαιρετικής ποιότητας μέλι, έχει μικρή ποσότητα εσπεριδοειδών στην κοιλάδα του Βαθύ και έχει λίγη διάσπαρτη κτηνοτροφία, ενώ η πλειονότητα των κατοίκων αναγκαστικά στραφήκαν στη θάλασσα και τις διάφορες αρχαίες ασχολίες της για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Πασίγνωστη έγινε η ενασχόληση τους με την σπογγαλιεία που εξαιτίας της επιδεξιότητας και φιλοτιμίας τους κατάφεραν να κάνουνε παγκοσμίως γνωστό το όνομα της Καλύμνου!

Ξαφνικά εμφανίστηκε στο νησί σαν αποκάλυψη η αθλητική αναρρίχηση και μάλιστα είναι ακόμα στα σπάργανα αφού μόλις ένα 6% του εδάφους της έχει αποκαλυφθεί από αναρριχητές ότι είναι ιδανικό για αυτό το σκοπό. Οι Καλύμνιοι ήξεραν μεν να μοχθούν στην θάλασσα και στην στεριά για να βγάλουν τον επιούσιο αλλά αυτό το πράγμα δεν τους ήτανε γνωστό ότι δηλαδή ο τόπος τους θα γινόταν γνωστός ως αναρριχητικός προορισμός και μάλιστα απ’ τους καλύτερους στον κόσμο! Όλα ξεκίνησαν όταν ένας Ιταλός αναρριχητής ο Andrea Di Bari με την παρέα του, είχαν έρθει για διακοπές το 1996 και νοίκιασαν μηχανάκια για να κάνουν το γύρο του νησιού. Όταν έφθασαν απέναντι από το νησάκι της Τελέντου τους κόπηκε η ανάσα απ’ το δέος του θεάματος που βλέπανε. Η έκπληξή τους ήταν μεγάλη! «Incredibile…» όπως αναφέρουν και οι ίδιοι «Απίστευτο…» δηλαδή! Το νησί είναι γεμάτο πανέμορφους γκρεμούς με θετικές κι’ αρνητικές κλίσεις, τεράστιες ορθοπλαγιές, σπηλιές με σταλαγμίτες και σταλακτίτες! Ένας επίγειος ανεξερεύνητος αναρριχητικός παράδεισος βγαλμένος λες απ’ τα παραμύθια ξεδιπλωνόταν στα έμπειρα μάτια τους! Η ποιότητα των βράχων (ασβεστολιθικά πετρώματα) άριστη! Η πρόσβαση από τον οδικό άξονα στα «Πεδία» ολιγόλεπτη και πανεύκολη. Και σ’ όλο αυτό τον παράδεισο δεν υπήρχε ούτε μια στημένη διαδρομή… Τρίβανε τα μάτια τους από την έκπληξη!
Δεν είχαν καθόλου όμως απ’ τον εξοπλισμό τους οπότε έφυγαν και ξαναγύρισαν κάποια στιγμή με τα κράνη τους, τα σχοινιά, τα τρυπάνια, τις πλακέτες, τα βύσματα, τα οχτάρια, τα καραμπίνερ, την ειδική σκόνη για να μη γλιστρούν τη μαγνησία και βαλθήκανε να πηγαίνουν στα Αναρριχητικά Πεδία, να «γαζώνουν» παρθένες Αναρριχητικές Διαδρομές.
Στην αρχή οι ντόπιοι ήταν συγκρατημένοι, ποιοι ήταν όλοι αυτοί οι «τρελοί» και που γύρευαν να σκαρφαλώσουν; Άραγε γιατί δείχνανε τόσο ενθουσιασμό; Μήπως ήταν τίποτα πονηροί που είχαν ιδιοτελείς σκοπούς;
Αλλά γρήγορα πείστηκαν κι αυτοί απ’ τον αριθμό των επισκεπτών, απ’ τα αναρριχητικά φεστιβάλ, απ’ την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, απ’ το άνοιγμα αναρριχητικών επιχειρήσεων, απ’ τα αμέτρητα δημοσιεύματα στον ειδικό τύπο, τις αναφορές στο διαδίκτυο και τέλος-τέλος με τα αναπάντεχα εισοδήματα που έμπαιναν στις τσέπες τους!
Έτριβαν τα μάτια τους…

Οι αναρριχητές που επισκέπτονται το νησί νιώθουν την αίσθηση του απάτητου και του παρθένου εδάφους να μπλέκεται με τα ιστορικά και διάφορα άλλα ονόματα με τα οποία βάφτισαν τα Πεδία τους:
«Αρχή», «Οδύσσεια», «Ιλιάδα», «Ποιητές», «Συμπληγάδες Πέτρες», «Μαιευτήριο», «Παλάτι», «Jourassic Park», «Sea Breeze», «Δίας», «Θάλασσα», «Σπάρτακος» κ.ά.
Απέναντι στο νησάκι της Τελέντου «Πριγκίπισσα της Τελέντου», «Ορθοπλαγιά», «Έρως», «Ψαράδες» κ.ά.
Η παρέμβαση τώρα των αναρριχητών στην φύση είναι όσο γίνεται πιο διακριτική αφού και αυτοί με την αγαπημένη δραστηριότητά τους, εξυμνούν το ίδιο το περιβάλλον με τον δικό τους τρόπο.
Η διάνοιξη μιας διαδρομής γίνεται με το πάκτωμα στον βράχο ακλόνητων βυσμάτων πάχους 12 χιλιοστών σε ισάριθμες τρύπες που έχουν ανοιχθεί για αυτό τον σκοπό. Στο τέλειωμα της διαδρομής βάζουν ένα συνδυασμό που ονομάζουν ΡΕΛΛΕ, που είναι δύο πάλι πακτωμένα βύσματα με πλακέτες, δύο κομμάτια κοντής αλυσίδας και δύο ειδικοί κρίκοι που ονομάζονται καραμπίνερ!
Η κάθε μια διαδρομή βαφτίζεται με διαφορετικό όνομα και αξιολογείται με ένα βαθμό δυσκολίας. Ο βαθμός δυσκολίας είναι από το 4 έως το 9 σύμφωνα με το Γαλλικό σύστημα. Συνάμα χρησιμοποιούνται και τα λατινικά a,b,c που υποδηλώνουν υποκατηγορία δυσκολίας. Ποιοτικό κριτήριο της κάθε διαδρομής είναι τα αστέρια (*) Έτσι έχουμε μια μεγάλη ποικιλία διαδρομών όπως ενδεικτικά αναφέρω:

Στο Πεδίο «Αρχή» ή «Archi» έχουμε τα εξής ονόματα διαδρομών:
1. Axe- 6b 38m***
2. Komak- 6b 38m***
3. Adonis- 6a 30m**
4. Phobos- 6c 25m*
5. Arianna- 5a 20m***
6. Κλπ … σ’ αυτό το Πεδίο έχουμε 51 μέχρι στιγμής διαδρομές!

Στο Πεδίο «Καλύδνα» ή Kalydna
1. Ultimo bucco- 6b
2. Avra- 6a 20m***
3. Yebus- 6c 35m**
4. Fran-Fran- 7a+ 32m**
5. Sickle- 7a+ 35m***
6. Κλπ … σ’ αυτό το πεδίο έχουμε 26 μέχρι στιγμής διαδρομές!

Στο Πεδίο «Ποιητές» ή «Poets»
1. Poetic License- 6b 20m
2. Charles Bukowski- 6c 22m
3. Styx- 6a 25m***
4. Jone- 7a 25m**
5. Anacreonte- 5c 22m**
6. Κλπ …σ’ αυτό το πεδίο έχουμε 32 μέχρι στιγμής διαδρομές!

Καθώς και τις διάσημες πλέον διαδρομές:
1. Aegialis- 7c 30m**** Η πλέον φωτογραφημένη διαδρομή!
2. DNA Extension- 8a 50m**** Εξαιρετικής δυσκολίας διαδρομή!
3. Fun de Chichunne- 8a 40m**** Μια σκεπή σπηλιάς με σταλακτίτες!
4. Κλπ…
Και ο κατάλογος αυτός τραβάει σε μάκρος! Κάπως έτσι ξεκίνησε η όλη ιστορία… Φανταστείτε ότι έχουμε μέχρι στιγμής περίπου 1300 διαδρομές!

Ο φορέας που είχε την οξυδέρκεια να διακρίνει ότι αυτή η προσπάθεια είναι όμορφη για τον τόπο και οικονομικά συμφέρουσα διοργανώνοντας κατά πρώτον αλλεπάλληλα αναρριχητικά φεστιβάλ, στήνοντας επανδρωμένο αναρριχητικό περίπτερο κοντά στα κυριότερα «Πεδία», επισημαίνοντας τις «Διαδρομές» κι αφιλοκερδώς ανοίγοντας νέες και συντηρώντας τις όσο πιο διακριτικά, στάθηκε ο Δήμος Καλύμνου.
Από τότε έχουμε πάρα πολλούς αναρριχητές που σαν γιγαντιαίες αράχνες σκαρφαλώνουν στους τραχείς γκρεμούς της Καλύμνου και της Τελέντου μ’ αποτέλεσμα όχι μόνο να συντηρούν αλλά και επεκτείνουν τον μύθο! Μύθος που συντηρείται σαν ανεβαίνεις στα βουνά της κι απ’ την μια μεριά νιώθεις την λεπτή αίσθηση και την απεραντοσύνη της θάλασσας, απ’ την άλλη τις μυρωδιές και το μεγαλείο της φύσης με το αδάμαστο του εδάφους, να σε τρελαίνουν και σε ηρεμούν ταυτόχρονα!
Σε κάνουν να θες να κλείσεις τα μάτια και να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι…

Θοδωρής Ελευθερίου
Κάλυμνος 23-3-2010
http://www.greenapple.gr/