ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΜΑΣ...

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου βρισκόμαστε σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης! Και δώσ’ του μέτρα επί μέτρων ! Εντύπωση μου κάνει ότι μια ο ένας και μια ο άλλος, συσσωρεύουν λάθη επί λαθών και μας τα κάνουν Νόμους!
Και να… μας οδήγησαν σ’ ένα τρομακτικό χάλι με τις ρεμούλες, τις παραλυσίες και τις μίζες τους.

Στο χείλος του οικονομικού γκρεμού! Έτσι λένε αυτοί!

Παίρνουν κι άλλα μέτρα λέει, που δεν θ’ αφορούν την «μεσαία τάξη» και τα «κατώτερα στρώματα»! Εκείνο που καταλαβαίνω είναι ότι θα στενάξουμε! Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι το πως ανεβαίνει κανείς από την «κατώτερη τάξη» στην «μεσαία τάξη»;

"Έκαστος εφ' ό ετάχθη;" -Δηλαδή φτωχός γεννήθηκες, φτωχός θα πεθάνεις...

Προ-Μαρξιστική φρασεολογία διάβασα από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που μας περνά όλους για ηλιθίους... Εκτός κι’ αν εξυπηρετεί κι αυτή η θεώρηση ιδιοτελείς σκοπούς.… Λέω ‘γώ τώρα…
Βαλτώσαμε… Τα πάντα έχασαν την αξία τους! Αναπαράγουμε τα ίδια ανούσια παραμύθια και οι Βουλευές μας με ύφος σοβαρό τριακοσίων πιθήκων, στρογγυλοκαθισμένοι στα θρανία τους, ακούνε με προσοχή, χειροκροτούν τις σοφίες των αρχηγών τους και βγάζουν αποφάσεις επί παντός επιστητού, σύμφωνα με την κομματική γραμμή!

-Α, όλα κι όλα, καλά παιδιά είναι, προδότες εκείνοι δεν γίνονται! Το κόμμα πάνω απ' όλα!

Εδώ χειροκροτούνε μίλησε ο τάδε αρχηγός, εδώ δεν χειροκροτούνε μίλησε ο δείνα αντίπαλος!

Σας ρωτώ όλους:

- Δηλαδή το βόλεμα της εκάστοτε εξουσίας;

- Που είναι η δημοκρατία;

- Που είναι η συμμετοχή στα κοινά;

Αλλά άστο καλύτερα, πάμε να δούμε πόσα χρήματα και ποιά προνόμια κερδίζουν οι βουλευτές:

« ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ
By tokounoupi
Περισσότερα από 6.000 ευρώ το μήνα και πολλές παροχές για τη λειτουργία και την στελέχωση των γραφείων τους θα έχουν οι 300 νεοεκλεγέντες βουλευτές. Η βουλευτική αποζημίωση διέπεται από το ίδιο νομικό καθεστώς από το 1964! Τότε η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου συνέδεσε τη βουλευτική αποζημίωση με τις αποδοχές του προέδρου του Αρείου Πάγου. Στη μεταπολίτευση (το 1975) η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή περνά το Ζ ψήφισμα και από έκτοτε οι βουλευτές δικαιούνται (και διά Συντάγματος) αποζημίωση και ατέλειες.
Με βάση τον τελευταίο προϋπολογισμό της Βουλής (που αφορά το έτος 2009) οι βουλευτές λαμβάνουν:
-μηνιαία αποζημίωση περίπου 6.100 ευρώ. Ετησίως έχουν εισόδημα 85.000 ευρώ, καθώς η αποζημίωση αφορά 14 μήνες.
-στο ποσό αυτό προστίθεται η αποζημίωση για τη συμμετοχή σε διάφορες κοινοβουλευτικές επιτροπές, η οποία είναι 270 ευρώ για κάθε συμμετοχή.
Παράλληλα οι βουλευτές δικαιούνται:
-1 κινητό οιασδήποτε εταιρείας. Η Βουλή καλύπτει μέχρι 200 ευρώ κάθε μήνα.
-8 σταθερές γραμμές τηλεφωνίας. Η Βουλή πληρώνει μέχρι 12.000 ευρώ.
-αυτοκίνητο: το μισθώνει (με λήζινγκ) η Βουλή.
-διαμονή: οι βουλευτές επαρχίας δικαιούνται δωρεάν διαμονή σε κεντρικό ξενοδοχείο ή καταβολή ενοικίου εφόσον προτιμούν να βρουν διαμέρισμα.
-γραφείο: όλοι οι βουλευτές δικαιούνται να έχουν γραφείο. Κυρίως στους βουλευτές της επαρχίας δίνεται από τη Βουλή, εφόσον δηλώσουν ότι δεν έχουν στην Αθήνα. Η Βουλή παρέχει και γραφική ύλη.
-ταχυδρομική ατέλεια.
-ατέλεια στις μετακινήσεις: ισχύει για μετακινήσεις στην Ελλάδα με ΚΤΕΛ, σιδηρόδρομο και ακτοπλοΐα.
-αεροπορικά εισιτήρια: οι βουλευτές επαρχίας των οποίων ο νομός απέχει περισσότερα από 200 χλμ. από την Αθήνα δικαιούνται 52 αεροπορικά εισιτήρια μετ’ επιστροφής για τον νομό τους.
-μαθήματα ξένων γλωσσών (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, τουρκικά, ρωσικά).
Για το 2009 το συνολικό κόστος για έξοδα κίνησης, οικογενειακές παροχές και τα γραφεία των βουλευτών είναι περίπου 11 εκατ. ευρώ.
Ασφάλιση, σύνταξη
Μέχρι τις 31 Ιουλίου 2008 η Βουλή, επειδή ίσχυε το ασυμβίβαστο πλήρωνε τις ασφαλιστικές εισφορές στο ασφαλιστικό ταμείο του βουλευτή. Όμως με την κατάργηση του ασυμβίβαστου ο βουλευτής οφείλει να πληρώνει τις ασφαλιστικές κρατήσεις.
Δικαίωμα σύνταξης έχουν
-όσοι εξελέγησαν μέχρι το 1993: με 4 χρόνια θητείας και εφόσον συμπληρώσουν το 55ο έτος της ηλικίας τους.
-όσοι εξελέγησαν από το 1993 και μετά: 4 χρόνια θητείας και εφόσον συμπληρώσουν το 65ο έτος της ηλικίας τους.
-οι βουλευτές που είναι άτομα με ειδικές ανάγκες αποκτούν δικαίωμα σύνταξης στα 2 χρόνια θητείας και στο 55ο έτος της ηλικίας τους.
Η βουλευτική σύνταξη ισοδυναμεί με το 25% της βουλευτικής αποζημίωσης και προσαυξάνεται μέχρι το 17ο έτος θητείας, οπότε ο βουλευτής παίρνει πλήρη σύνταξη, η οποία αντιστοιχεί στο 80% της βουλευτικής αποζημίωσης.
Συνεργάτες
Για την στελέχωση των γραφείων τους οι βουλευτές δικαιούνται:
-4 συνεργάτες αποσπασμένους από το δημόσιο, από Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Οι συνεργάτες αυτοί αφορούν την γραμματειακή υποστήριξη του έργου του.
-1 επιστημονικό συνεργάτη με πτυχίο ΑΕΙ ή διδακτορικό ή μεταπτυχιακό και άριστη γνώση ξένης γλώσσας.
Εναλλακτικά έχουν τη δυνατότητα να πάρουν:
-3 συνεργάτες αποσπασμένους από το δημόσιο, από Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
-2 επιστημονικούς συνεργάτες με καλή γνώση ξένης γλώσσας.
Η Βουλή για λογαριασμό του βουλευτή αναλαμβάνει την υποχρέωση να καταβάλει στον επιστημονικό συνεργάτη τον μηναίο μισθό του, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, τα επιδόματα άδειας, τις ασφαλιστικές εισφορές και την αποζημίωσή του σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου. Σημειώνεται ότι δεν μπορούν να προσληφθούν ως επιστημονικοί συνεργάτες εν ενεργεία δημόσιοι υπάλληλοι, στρατιωτικοί, εργαζόμενοι στα Σώματα Ασφαλείας, υπάλληλοι ΝΠΔΔ, ΔΕΚΟ και τραπεζών, καθώς και υπάλληλοι της Βουλής.»

http://tokounoupi.wordpress.com/

Δηλαδή έτσι λοιπόν πάει η δουλειά;

Οι Βουλευτές καλοπερνούν ενώ οι υπόλοιποι εργαζόμενοι γίνονται βορρά του Κέρβερου της Εφορίας; Για πολλαπλασιάστε με το 300 και δείτε το ποσό που βγαίνει! Νομίζετε ότι μόνο αυτό είναι; Αμ' αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό! Είναι απλά αυτά που φαίνονται προς τα έξω...

ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ, ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ... (αισιόδοξος Καλύμνικος σφουγγαράδικος χαιρετισμός)

Ποτέ άλλοτε η ιστορία ενός τόπου δεν συνδυάστηκε τόσο πολύ με την ιστορία ενός αγαθού! Χρειάζονται ατέλειωτες ώρες για να περιγράψει κανείς τα κομμάτια ενός πολύχρωμου ψηφιδωτού, που αρχίζει κάπως σαν παραμύθι! Παραμυθιού στο οποίο είναι ήδη χαραγμένες οι πάμπολλες φρικιαστικές σκηνές θανάτου που γνωρίζω ή έχω ακούσει!
Σ’ αυτό το πόνημα δεν θα ασχοληθώ μ’ όλους τους πολιτικούς, ιστορικούς και τεχνικούς μαιάνδρους αφού η ιστορία της Καλύμνου είναι σύμφυτη με την ιστορία του σπόγγου και αφετέρου αποφεύγω να σας κουράσω. Η Κάλυμνος χονδρικά λοιπόν σκλαβώθηκε από τους Τούρκους το 1523 (μικρή η παρουσία τους στο νησί, άλλωστε δεν παρουσίαζε γι αυτούς ιδιαίτερο οικονομικό ενδιαφέρον) και απ’ τους Ιταλούς το 1912-1947 (τα περισσότερα δημοτικά κτίρια είναι Ιταλικής νοοτροπίας), οπότε ενσωματώθηκε με την Ελλάδα.
Ας σας διηγηθώ καλύτερα μια ιστορία σαν παραμύθι που αρχίζει κάπως έτσι:
Ξερός και μικρός τόπος η Κάλυμνος μ’ αποτέλεσμα να υπάρχουν λίγα εδάφη που προσφέρονται για καλλιέργεια. Αντίθετα με αυτό το γεγονός, το κατά κεφαλήν εισόδημα των Καλύμνιων ήταν σημαντικά ψηλότερο της υπόλοιπης Ελλάδος αφού αναγκαστικά οι ντόπιοι στραφήκαν στη θάλασσα με την οποία είχαν από τα πανάρχαια χρόνια μια σχέση αγάπης-μίσους! Προϊόντος του χρόνου άρχισαν να μαθαίνουν το σφουγγάρι, δηλαδή από ποια μέρη βγαίνει, ποια είναι τα είδη του και την ειδική επεξεργασία που χρειάζεται για να ‘ρθει να αποκτήσει την τελική του μορφή. Για να είμαστε ακριβείς ποια θα επιλέξουμε εμείς οι άνθρωποι, να ‘ναι η τελική του μορφή.
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή όμως…
Ο σπόγγος ή σφουγγάρι είναι γνωστός από την αρχαιότητα, αναφέρεται μάλιστα σε πλήθος αρχαίων κειμένων! Μάλιστα γίνεται ειδική μνεία ακόμη κι από την εποχή του Ομήρου!
- «Στην Οδύσσεια, αναφέρεται το σφουγγάρι, κυρίως για το καθάρισμα των τραπεζιών. Όταν η Αθηνά κατέβηκε στην Ιθάκη, είδε τους μνηστήρες να γλεντοκοπούν και τους υπηρέτες με πολύτρυπα σφουγγάρια τα τραπέζια να καθαρίζουν. Σε άλλο σημείο, ο Οδυσσέας, λέει στον Τηλέμαχο να προστάξει τις γυναίκες τα τραπέζια να καθαρίσουν με νερό και τρυπητά σφουγγάρια.»*
- «Στην Ιλιάδα, αναφέρεται για το πλύσιμο του προσώπου και των χεριών, κυρίως από τον ιδρώτα. Ο Ήφαιστος, σφούγγιξε με ένα σφουγγάρι γύρω-γύρω, το πρόσωπο και τα χέρια του, το δυνατό του σβέρκο και τα τριχωτά του στήθη. (Σ 414-415) Επίσης, παρομοιάζεται η πτώση του τραυματισμένου αρματοδρόμου του Έκτορα, με δύτη που κατεβαίνει στον βυθό.»*
Το σφουγγάρι είναι είδος οργανισμού (μετάζωα) λέγονται, γεννιέται ουσιαστικά απροστάτευτο! Απ’ αυτό το ας πούμε σώμα εκκρίνεται μια ουσία η οποία κατόπιν στερεοποιείται, ένα απ’ τα πολλά είδη που γεννούν κυριολεκτικά το σπίτι τους! Το μαλακό «σπίτι» ή αλλιώς το μαλακό «σώμα» του σφουγγαριού αποτελεί ενός είδους παγίδας για τις θρεπτικές ουσίες και το πλαγκτόν. Αφετέρου οι εκκρίσεις του, σχηματίζοντας πολυδαίδαλους μαιάνδρους αποτελούν έναν πολύτιμο τόπο διαμονής και άμυνας!
Το σφουγγάρι βγαίνει ζωντανό από την θάλασσα κι έχοντας μαύρη γλοιώδη μορφή! Αυτό σημαίνει ότι πρέπει κατ’ αρχήν να απομακρύνουμε κάθε μορφή ζωής για να μην μυρίζει και να υποστεί μια ειδική επεξεργασία και να αποκτήσει τη μορφή που εμείς θέλουμε. Η επεξεργασία αυτή πού είναι συγκεκριμένη αρχίζει από το καΐκι που θα το ψαρέψουν. Το σφουγγάρι όταν βγαίνει είπαμε, είναι μαύρο και γεμάτο από άμμο, πέτρες, θαλάσσιους μικροοργανισμούς, πλαγκτόν κ.ά. Το πατούν στο καΐκι μόλις το βγάλουν προσπαθώντας να το του κάνουν έναν πρόχειρο καθαρισμό από τις ουσίες οι οποίες έχουν γαλακτόμορφη υγρή μορφή και μυρίζουν άσχημα. Κατόπιν μεταφέρονται σ’ άλλα καΐκια πιο μεγάλα, που ονομάζονται «Ντεπόζιτα» που συνήθως μένουν αραγμένα σε ένα απάνεμο κόλπο εκτελώντας χρέη αποθήκης, συνοδεύουν τα σφουγγαράδικα που είναι πιο μικρά κι ευκίνητα. Τα ξαναπατάνε εκεί, τα περνούν σ’ ένα σχοινί και τα ξαναρίχνουν στη θάλασσα για όσο θα χρειαστεί να καθαρίσουν. Εκεί αποθηκεύονται και περιμένουν υπομονετικά να τελειώσει το ψάρεμα να πάρουν τον δρόμο του ταξιδιού για την Κάλυμνο όπου υφίσταντο πιο επίπονη επεξεργασία γνωστή εδώ και χιλιάδες χρόνια δηλαδή, πιο προσεκτικό πάτημα, πλύσιμο στην θάλασσα, ψαλίδισμα, διαλογή, πλύσιμο με διάφορα οξέα αναλόγως το χρώμα που θέλουμε να τους δώσουμε, αμπαλάρισμα, αποθήκευση κ.ά. Τα σφουγγάρια χοντρικά χωρίζονται σε δυο είδη «Άγρια» που δεν ψαρεύονται και «Ήμερα» που ψαρεύονται. Στα ήμερα έχουμε τις διάφορες κατηγορίες: «Φίνο», «Φίνο-Ματαπάς», «Ματαπάς», «Καπάδικο», «Λαγόφυτο» και «Τσιμούχα»…
Η σχέση του Καλύμνιου με την θάλασσα άρχιζε από νεαρότατη ηλικία αφού πολλά παιδιά μαθαίνανε να πλατσουρίζουν πριν καλά-καλά μάθουν να περπατούν! Αποτελούσε δημοφιλέστατα σπορ μεταξύ των πιτσιρικάδων να κάνουν «αναπνοή» για να δουν ποιός θα πάει πιο μακριά ή να «πατώσουν» επιστρέφοντας από τον βυθό με μια φούχτα άμμο! Ανταγωνισμός που έμεινε κατάλοιπο μιας παλιότερης εποχής και συνάμα τρόπος εκγύμνασης!
Πάντως βαρύς κι ανατριχιαστικός ήταν ο φόρος αίματος που πλήρωσαν οι Καλύμνιοι στην θάλασσα. Αφήστε που πάγωναν όταν ψάρευαν σε μεγάλα βάθη! Αμέτρητες φορές συνάντησαν καρχαρίες! Αναφέρω εδώ τρία φρικτά συμβάντα όταν ψάρευαν ακόμα γυμνοί με «σκανταλόπετρα»!
Γύρω στο 1900 στην Κρήτη, ο Μανώλης το «Βολάρι» όπως ήταν το παρατσούκλι του, γυμνός δύτης με σκανδαλόπετρα, δέχθηκε επίθεση, ενός καρχαρία από πίσω και πάνω, όταν ήταν στο βυθό και μάζευε σφουγγάρια! Όταν ξαφνιασμένοι από το τράνταγμα του σχοινιού που συνδέει την βάρκα με τον δύτη τον τράβηξαν πάνω οι σύντροφοί του τι να δουν: Έλειπε το κεφάλι, ο μισός θώρακας και το αριστερό χέρι! Είχε μείνει το δεξί σφιγμένο στο σχοινί! Τέτοιο ήταν το μέγεθος του καρχαρία και ο αιφνιδιασμός του ανθρώπου!
Το 1888 στην Τρίπολη της Λιβύης, ο Γιάννης Τριαντάφυλλος ή Λατάρι επίσης γυμνός δύτης με σκανδαλόπετρα, καθώς πήγαινε στο βυθό κρατώντας μπροστά του την πέτρα κατά το σύστημα των σφουγγαράδων, έπεσε ακριβώς μέσα στο στόμα του! Ο καρχαρίας ξαφνιασμένος από το βάρος της πέτρας έκανε εμετό και έβγαλε πάλι την πέτρα και τον άνθρωπο αιμόφυρτο αλλά ζωντανό! Οι σύντροφοί του ίσα-ίσα που πρόλαβαν να τον τραβήξουν πάνω στην βάρκα μισοπεθαμένο, ενώ ο καρχαρίας τριγύρναγε τρελαμένος απ’ την γεύση και την μυρωδιά του αίματος! Έκτοτε οι Καλύμνιοι σοκαρισμένοι απ’ την ιστορία του τον βάφτισαν με τα παρατσούκλια «Ψαροφαωμένος» ή «σύγχρονος Ιωνάς»! Αλλά τέλος πάντων σώθηκε ο άνθρωπος...
Στα 1904 στην Αγία Ειρήνη της Κρήτης το πλήρωμα της βάρκας ήταν αυτόπτες μάρτυρες της αγωνίας του Νικήτα Σπλαγγούνια. Ήταν ήρεμη η θάλασσα και έβλεπαν τον καρχαρία και τον γυμνό δύτη! Είδαν το όλο περιστατικό ανήμποροι να βοηθήσουν! Προσπάθησαν να τον τραβήξουν, αλλά δεν τα κατάφεραν και έφεραν πάνω μόνο το χέρι του! Ο ένας απ’ τους συντρόφους του και μάλιστα αυτός που κράταγε το σχοινί που ένωνε τον δύτη με την βάρκα πέθανε κι αυτός! Έπαθε σοκ και καρδιακή προσβολή… Σακελλάρης Σουλούνιας ονομαζόταν!
Σε πολλές άλλες περιπτώσεις στις οποίες ούτε ίχνος των ανθρώπων δεν βρέθηκε!
Αλλά τρομοκρατούσε εξ ίσου τους δύτες η λεγόμενη «νόσος των δυτών» που εμφανίστηκε με την ανακάλυψη του σκάφανδρου. Το σκάφανδρο είναι συσκευή (ανακαλύφθηκε το 1913), που την φοράνε οι δύτες και τροφοδοτείται μ’ αέρα από το σκάφος έχει μεγάλα πλεονεκτήματα και μεγάλα μειονεκτήματα. Αναφέρω μερικά απ’ τα πλεονεκτήματα: Παράταση παραμονής του δύτη για περισσότερη ώρα στο βυθό αφού τροφοδοτείται αέρας από το σκάφος , σχετική προστασία απ’ το κρύο, σχετική προστασία απ’ τους θαλάσσιους οργανισμούς! Τα μειονεκτήματα του ήταν ο μεγάλος χρόνος αποπίεσης καθώς και η γνώση που έπρεπε να αποκτήσουν οι σφουγγαράδες για αυτή την νεόδμητη συσκευή, γιατί έπρεπε ανάλογα με το βάθος να αποσυμπιέζονται αργά-αργά. Ο οργανισμός απελευθερώνει άζωτο ανάλογα του βάθους που πάει ο δύτης. Αν δεν γίνει σωστά η αποπίεση τότε ο άνθρωπος παθαίνει την «νόσο των δυτών». Συνηθέστατη ήταν η περίπτωση λάθους ή κακής εκτίμησης, ή πολλές φορές ακόμα και σκόπιμης, με συνέπεια την μόνιμη ή μερική σωματική βλάβη του δύτη ή ακόμα τον θάνατό του!
Αξίζει εδώ να αναφέρω την προσωπική μαρτυρία τριών σφουγγαράδων σε αυτούσια ναυτική διάλεκτο:
Γεώργιος Κυπραίος. Καπετάνιος, 85 χρονών.

« Ήμασταν τέσσερα εξαδέλφια πολύ αγαπημένα. Μεγαλώσαμε από μικρά μαζί και νοιώθαμε σαν πραγματικά αδέλφια. Εγώ, ο Γιώργος Κυπραίος, ο αδερφός μου Παντελής Κυπραίος και τα εξαδέλφια μου, Μανόλης και Μικές Χαλκιδιός, τα Κυπραιάκια και τα Ρουμάκια. Μεγαλύτερος από όλους, ο Μικές, που όλοι τον σεβόμασταν. Από μικροί, ο καθένας με τη δική του γυαλάδικη βάρκα, φεύγαμε και οι τέσσερις για σφουγγαράδικο ταξίδι, όλοι μαζί, μια ομάδα, συνεταιρικά, κουσέρβα, με το σύστημα του ρεβεριζή και του γυμνού δύτη με το σκαντάλι. Το χειμώνα πηγαίναμε με το γυαλί και το καμάκι. Οι βάρκες δεν είχαν μηχανές και ταξιδεύαμε με κουπιά και πανιά. Κάθε Μάιο βάζαμε τις βάρκες μας στις μπρατσέρες και μας πήγαιναν στην Αλεξάνδρεια. Μόλις φτάναμε εκεί, μας κατέβαζαν με τροχαλία και παλάγκο και αρχίζαμε τη δουλειά, η κάθε βάρκα τραβούσε όπου είχε σφουγγάρια μα πάντα όλοι μαζί, μονιάζαμε το βράδυ. Πάνω στην κάθε βάρκα ο κουππάς, το κουππαέλι στα κουπιά, οι καπεταναίοι στο γυαλί και 2-3 βουτηχτάδες. Και οι 4 ήμασταν πολύ έμπειροι καπεταναίοι και έμπειροι γυαλάδες. Αρχίζαμε να γυαλεύουμε το βυθό από το χάραμα, να δούμε σφουγγαρότοπο. Μόλις εντοπίζαμε τα σφουγγάρια στομώναμε κοντάρια στο καμάκι, το ρίχναμε στο βυθό και αγγίζαμε το σφουγγάρι, αν τρυπούσε ήταν ήμερο, αν όχι, άγριο. Αν μπορούσαμε να το φέρουμε πάνω με το καμάκι, το κάναμε, αλλιώς αφήναμε το καμάκι δίπλα στο σφουγγάρι και ο δύτης κατέβαινε βολίδα με την σκανταλόπετρα, το έπιανε, το ξερίζωνε και μαζί όσα άλλα έβρισκε. Ο κουππάς, που τελούσε χρέη κολαουζέρη, του άφηνε λάσκα το σχοινί για να μπορεί να κινιέται στο βυθό. Ο καπετάνιος γυαλάς, μέχρι 20-22 οργιές τον έβλεπε, παραπάνω όχι. Όταν η ανάσα του σφουγγαρά τελείωνε, με το δεξί χέρι, έστριβε το σχοινί 2-3 φορές, έκλεινε τα πόδια του σε στάση προσοχής για να είναι ελαφρύ το σώμα και έπιανε το σχοινί με το ένα του χέρι. Αν τα πόδια του ήταν ανοιχτά, το σώμα του θα ήταν μολύβι και δεν θα μπορούσαν να τον τραβήξουν πάνω εύκολα. Μόλις ο σφουγγαράς έπαιρνε αυτή τη στάση, την ευθύνη τώρα για την ανάδυση την είχε ο κουππάς, που έκανε και τον κολαουζέρη. Βοηθούσε και το κουππαέλι. Οι θέσεις που έπαιρναν για να ανεβάσουν πάνω τον σφουγγαρά, ήταν το κουππαέλι στην πλώρη να κρατά την άκρη του σχοινιού και ο κουπάς μέσα στη βάρκα να βάζει το πόδι του κόντρα, αντιπάτη, για να μην τον πάρει το βάρος του σφουγγαρά στην θάλασσα, και να μαζεύει γρήγορα τα μπόσικα και μόλις το σχοινί φερμάρει, το οποίο είναι περασμένο μέσα από την μικρή εσοχή, τον κάβουρα, για να ελέγχει το τράβηγμα και να έρχεται πάνω σταθερά, τον τραβάει γρήγορα και τον φέρνει στην επιφάνεια, με την βοήθεια και του κουππαελιού. Και οι δύο μαζί σκύβουν πολύ γρήγορα, τον πιάνουν από τους ώμους, τον σηκώνουν και τον βάζουν στη βάρκα, γιατί είναι μισολιπόθυμος και παγωμένος, χωρίς αναπνοή. Παίρνει βαθιά ανάσα, τον πατάμε στο πόδι γιατί είναι παγωμένο, να κυκλοφορήσει το αίμα. Μετά, αυτός σκουπίζεται, καθίζει στον ήλιο να ζεσταθεί και να περιμένει πάλι την σειρά του για την επόμενη βουτιά. Δύσκολη δουλειά, κουραστική. Το βράδυ κάναμε τις ετοιμασίες για το άσπρισμα των σφουγγαριών και μετά ή πηγαίναμε στο ντεπόζιτο να φάμε και να κοιμηθούμε αν ήταν φουρτούνα, ή γυαλώναμε, τραβούσαμε τις βάρκες στην άμμο, ανάβαμε ξύλα σε πρόχειρη παρατσά, μαγειρεύαμε, καθίζαμε όλοι κατάχαμα, να φάμε από μία σκουτέλα, το κάθε πλήρωμα την δική τους, και μετά, βγάζαμε τα στρωμάτσα μας έξω στις πλάτσες ή στην άμμο και παϊρδισμένοι από την κούραση, μας έπαιρνε ο ύπνος, για να ξυπνήσουμε πάλι από τις πέντε το πρωί, να πάρουμε πάνω τα βρεγμένα, να κάνουμε την ετοιμασία των σφουγγαριών. Να τα γδάρουμε, να τα χτυπήσουμε με ξύλο βαγιάς και βρεγμένα να τα βάλουμε στα τσουβάλια, και αμέσως σάρπα και μόλα για δουλειά. Όλο το καλοκαίρι να παλεύουμε μέσα σε μία μικρή, ξύλινη βάρκα, να είμαστε στριμωγμένοι έξι άτομα. Μια μέρα, δίπλα μας, είχε συμιακή βάρκα με βουτηχτές. Ο γυαλάς τους είχε δει στο βυθό, στη ρίζα μιας μεγάλης πέτρας, ένα μεγάλο σφουγγάρι. Έστειλε τον σφουγγαρά κάτω και όπως χαμήλωσε έσκυψε να το ξεριζώσει. Ο ένας του ώμος, δεν καλυβόταν από την πέτρα και ένα μεγάλο ψάρι που παραφύλαγε, τον δάγκωσε και του πήρε κομμάτι από τον ώμο που εξείχε. Από πάνω, τον είδαν με το γυαλί και τον τράβηξαν γρήγορα πάνω, το ψάρι όρμησε να τον αρπάξει, αλλά όπως κουνιόταν η σκανταλόπετρα, χτύπησε το σκυλόψαρο στο στόμα και δεν πρόλαβε να τον φάει. Τον ανέβασαν πάνω, τον πήγαν σε γιατρό και τον γιάτρεψαν. Σε λίγες μέρες, οι δικοί μας, νομίζοντας ότι το ψάρι έφυγε, πήγαν να βγάλουν τα σφουγγάρια. Όταν όμως η βάρκα στάθηκε στο σημείο αυτό, νοιώσαμε τράνταγμα και το ψάρι δάγκωνε τα κουπιά. Έτσι, φύγαμε από εκεί γρήγορα. Στα μισά του Σεπτέμβρη, μας ξανανέβαζαν πάνω στην μπρατσέρα, παίρναμε πορεία και φθάναμε πάλι στην Κάλυμνο. Ξεκουραζόμασταν καμιά εικοσαριά ημέρες, και πάλι όλοι μαζί, φεύγαμε για τα γύρω νησιά, για το υστεροτάξιδο. Αυτή η εποχή είχε γαλήνια θάλασσα. Βγάζαμε σφουγγάρια και κάναμε καλά μεροκάματα. Βγάζαμε και ψάρια και μεζελίκια και στα νησιά που πιάναμε λιμάνι, κάθε βράδυ, τα πουλούσαμε, κάναμε σιρμαγιά και αγοράζαμε φρέσκα τρόφιμα και ψωμί. Πιο πολύ δουλεύαμε με καμάκι γιατί τα νερά είχαν παγώσει ήδη και πάγωναν και οι δύτες στο βυθό. Στην επιφάνεια, και χειμώνα, τα νερά ήταν ζεστά αχνίζανε. Στο βυθό όμως, σε ξύριζε το κρύο, πάγωνες και το αίμα σου σταματούσε. Στα μέσα του Νοέμβρη ερχόμασταν στην Κάλυμνο, πουλούσαμε τα σφουγγάρια, κάναμε Χριστούγεννα και όλες τις γιορτές και μετά τα Φώτα, που ο Χριστός βαπτίστηκε, φεύγαμε για χειμωνιάτικο στις Κυκλάδες, για αστακούς, ψάρια και κταπόδια. Ήτανε καταχείμωνο, το κρύο τσουχτερό, οι καιροί φουρτούνες και μπόρες και χωρίς μηχανή, με κουπιά και πανιά μόνο, και μάλιστα δύο ζευγάρια, ένα μικρό και ένα μεγάλο, απαραίτητα και τα δύο, ώστε αν χάναμε το ένα ζευγάρι κουπιά, να είχαμε να ταξιδέψουμε, να μην μας πνίξει η μπόρα. Γυρίζαμε τόσα μίλια με την δύναμη των χεριών των κουππάδων. Κάθε βράδυ, προσπαθούσαμε να βρούμε βάλα να αράξουμε, να προφυλαχτούμε από απρόσμενη κακοκαιρία. Όλα τα ξαδέρφια, όλη μέρα στο γυαλί, μέσα στην κουμούζα, να γυαλεύουμε το βυθό. Μόλις βλέπαμε σημάδι αστακού, ο κουππάς έπιανε το καμάκι με τα τρία κοντάρια, έβαζε πάνω χταπόδι ακοπάνιστο και το έριχνε στο βυθό πάνω στις τρύπες και οι αστακοί που φοβούνται τα χταπόδια, προσπαθούσαν να φύγουν και αμέσως με τη ειδική αστακοαπόχη τους μαζεύαμε όλους. Τους βάζαμε στα τσουβάλια, στοιβάζοντας τους. Οι βάρκες όμως, μικρές, ο χώρος για ύπνο ελάχιστος, στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, και τη νύχτα τα τσουβάλια τα κρεμούσαμε με σχοινί στην θάλασσα για να μένει χώρος να κοιμηθούμε. Όταν ο καιρός ήταν βροχερός, βάζαμε το πανί σαν τέντα, να τρέχουν τα νερά, όμως μας έβρισκαν και μας έκαναν μούσκεμα, όλους και τα στρωμάτσα και τις κουβέρτες και μέχρι να ξημερώσει, παγώναμε στο κρύο. Όλοι φορούσαμε μάλλινες φανέλες κατάσαρκα, απ’ έξω κόντρα-φανέλες, πλεγμένες με τρίχα της κατσίκας, από κάτω μάλλινα μακριά σώβρακα και παντελόνια τσόχινα, και απ’ έξω τις πατατούκες, και στην κεφαλή μας σκούφο μάλλινο, που φαινόντουσαν μόνο τα μάτια μας. Το πρωί, όλα βρεγμένα. Αλλάζαμε, τα βάζαμε να ξεραθούν, το ίδιο και τα στρωμάτσα μας, που πολλές φορές δεν στέγνωναν και κοιμόμασταν πάνω τους αναγκαστικά. Γι’ αυτό όλοι οι θαλασσινοί έπασχαν από βρογχικά και ήταν η αιτία που πέθανε ο πατέρας σου, σε ηλικία 70 χρονών. Εκτός από αστακούς, βγάζαμε και χταπόδια, που τα μελώναμε και τα τσουβαλιάζαμε. Βγάζαμε και ψάρια και τα πουλούσαμε στα νησιά, αλλά όταν περνούσε καράβι για τον Πειραιά, τα στέλναμε εκεί στην ιχθυόσκαλα. Αν όμως το καράβι αργούσε να περάσει, οι αστακοί βρεγμένοι άντεχαν και πέντε μέρες, τα ψάρια δεν άντεχαν. Τότε τα ξεντερίζαμε και τα παστώναμε και γεμίζαμε τσουβάλια. Το ίδιο και τους αστακούς, τους κάναμε λιαστούς και όλα αυτά, τα μελά χταπόδια, τις αστακονορές και τα παστά ψάρια, τα φέρναμε και τα πουλούσαμε στην Κάλυμνο. Μετά την πούληση, βάζαμε κάτω τα έξοδα και ότι περίσσευε τα μοιραζόμασταν όλοι μεταξύ μας. Και οι τέσσερις βάρκες, ήμασταν με μερδικό. Όλοι μας με κόπο, τθαμάχι, αγωνία, βγάζαμε το ψωμί το τυραννισμένο για την οικογένεια και τα παιδιά μας. Στο χειμωνιάτικο, αν βρίσκαμε σφουγγάρι στο βυθό, προσπαθούσαμε να το καμακώσουμε και να το φέρουμε πάνω, αν όμως δεν μπορούσαμε να το ξεκολλήσουμε τότε καλοπιάναμε τον σφουγγαρά και εκείνος, αν και παγωμένη η θάλασσα, βουτούσε και το ξερίζωνε. Στο χειμωνιάτικο το πλήρωμα δεν έπαιρνε πλάτικα, έτσι αν ήθελε βουτούσε, αν δεν ήθελε δεν μπορούσες να το αναγκάσεις. Τέλη Φλεβάρη, γυρίζαμε στην Κάλυμνο και αρχίζαμε τις ετοιμασίες για το μεγάλο καλοκαιρινό ταξίδι. Τραβούσαμε τις βάρκες στις γλίστρες, τις ξύναμε, να στεγνώσουν, τις μπογιατίζαμε μέσα έξω, περνούσαμε φαρμάκι και τις ρίχναμε στη θάλασσα, αλλά μέχρι να φύγουμε, πηγαίναμε μονοήμερα και φέρναμε μεζελίκια, ψάρια ακταπόδια, λίγα σφουγγαράκια και κάναμε το χαρτζιλίκι μας, σπούσαμε καθημερινά έξοδα.»
· Γυαλί= σωλήνας που έχει στην άκρη του τζάμι. Χρησιμεύει στην κατόπτευση της θάλασσας
· Κουσέρβα= όλοι μαζί
· Ρεβεριτζής= αυτός που κράταγε το σχοινί που συνέδεε την βάρκα με τον δύτη
· Σκαντάλι ή Σκανταλόπετρα= πελεκημένη πλακουτσωτή, τρυπημένη πέτρα για να περνά το σχοινί. Το βάρος της ποικίλει από 10-15 κιλά.
· Αντιπάτη= Αντίσταση
· Παρατσά= εστία μαγειρέματος
· Πλάτσες= βράχια
· Παϊρδισμένοι= αποκαμωμένοι
· Τθαμάχι= αγανάκτηση από την κοπιαστική δουλειά
· Πλάτικα= προκαταβολή

Σισώης Γιώργος (πιασμένος δύτης)
« Όταν χτυπήθηκα από την νόσο των δυτών, έμεινα ανάπηρος με ένα ξύλινο μπαστούνι να με στηρίζει. Για να επιβιώσω, να ζήσω την οικογένειά μου άνοιξα ένα ουζερί στην Αστυπάλαια. Αυτό όμως, με έπνιγε. Είχα μάθει μια ζωή από μικρός να ταξιδεύω παρέα με τη θάλασσα και την αλμύρα της, να πιάνω λιμάνια, να γνωρίζω ανθρώπους. Στο ουζερί ένοιωθα φυλακισμένος και δυστυχισμένος, ένοιωθα χωρίς ανάσα. Μια μέρα έσπασα όλα τα τραπέζια και τις καρέκλες, έφτιαξα μετά το ένα και έκατσα να σκεφτώ. Δεν μπορούσα χωρίς την μεγάλη μου αγάπη την θάλασσα. Τα παράτησα όλα και ξαναγύρισα σ’ αυτή. Ξανάγινα σφουγγαράς και συνεχίζω μέχρι σήμερα και νοιώθω ελεύθερος, χαρούμενος, ευτυχισμένος»
Λευτέρης Χαλκίτης (εν ζωή, 59 ετών)
Γεννήθηκε στην Ρόδο, Χαλκίτικης καταγωγής. Παντρεύτηκε και ζει στην Κάλυμνο πλέον και παίρνει σύνταξη 390 ευρώ! Όταν θα τους εγκριθεί το Ε.Κ.Α.Σ θα παίρνει και άλλα 200-250! Για να ζήσει διατηρεί ουζερί στην Πόθια… Τώρα μπαρκάρει ως «οστρακο-αλιεύς» στο Αιγαίο! Σημειωτέον ότι είναι υγιής, υπερκινητικός και πολύ ζωντανός!
«Σκληρή δουλειά του σφουγγαρά! Στην αρχή έπεφτα κι εγώ με σκάφαντρο, τα τελευταία χρόνια ρεβέρα (αυτόνομη κατάδυση με μπουκάλες). Κανείς δεν υπάρχει εν ενεργεία πλέον! Ήρθε κι αυτή η αρρώστια ξανά και μας έδωσε την χαριστική βολή,. Σαπίζει το σφουγγάρι και βρωμά! Σκύλους (καρχαρίες) είδα αμέτρητες φορές! Να από δω μέχρι την πόρτα… Και βέβαια τους φοβάμαι! Έχω φτάσει βουτιά 78 μέτρα…άμα δεν το έχει κανείς στα γονίδια του αποκλείεται να μπορέσει να κάνει αυτή τη δουλειά! Ξέρω να τρίβω πιασμένους ανθρώπους μαλακά στην αρχή και σκληρά στο τέλος. Να, σε μια σκάφη πλυσίματος, ένα σκαμνί και ένα πιάτο λάδι! Αλλά παίρνει πολύ χρόνο αυτή η δουλειά! Το παν είναι να μην σταθούν οι φυσαλίδες στην σπονδυλική στήλη… Γιατί τότες μένει ανάπηρος ο άνθρωπος!»
************************
Αρκετοί παράλυτοι χτυπημένοι απ’ την νόσο των δυτών τριγυρνούσαν στο νησί τα παλιότερα χρόνια και στην χειρότερη των περιπτώσεων ήταν ανήμποροι να εργασθούν ή στην καλύτερη εργαζόντουσαν στην επεξεργασία του σπόγγου. Είναι και οι περιπτώσεις αυτών που από υπερηφάνεια και μεράκι ή επειδή δεν γνώριζαν άλλη δουλειά, ξαναγύριζαν στο επάγγελμα του σφουγγαρά!
Ελάχιστοι πλέον απόμαχοι σφουγγαράδες έμειναν πια! Δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να παίζεις κάθε μέρα την ζωή σου κορώνα-γράμματα λείποντας απ’ το σπίτι σου 6-7 μήνες! Ο μόχθος τους για να βγάλουν τον επιούσιο πέρασε στην ιστορία! Από αυτούς έμεινε ο μύθος τους, η τυραννία και το αντριλίκι!

Θοδωρής Ελευθερίου

http://www.greenapple.gr/

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ...

Posted on Πέμπτη, 15 Οκτωβρίου 2009 by BUTTERFLY

Καλημερα!Η φετινη Blog Action Day, θεσμος εδω και τρια χρονια στην μπλογκοσφαιρα, ειναι αφιερωμενη στην κλιματικη αλλαγη. Ειναι η δευτερη φορα που οι μπλογκερς ανα τον κοσμο φερνουν στο προσκηνιο θεματα οικολογικα, αφου και το 2007 η μερα αυτη ηταν αφιερωμενη στο περιβαλλον.Τι ειναι ομως τελικα αυτη η κλιματικη αλλαγη που τοσο συχνα ακουμε; Στη βικιπαιδεια την οριζει ως εξης:Με τον όρο κλιματική αλλαγή αναφερόμαστε στη μεταβολή του παγκόσμιου κλίματος και ειδικότερα σε μεταβολές των μετεωρολογικών συνθηκών που εκτείνονται σε μεγάλη χρονική κλίμακα. Τέτοιου τύπου μεταβολές περιλαμβάνουν στατιστικά σημαντικές διακυμάνσεις ως προς τη μέση κατάσταση του κλίματος ή τη μεταβλητότητά του, που εκτείνονται σε βάθος χρόνου δεκαετιών ή περισσότερων ακόμα ετών. Οι κλιματικές αλλαγές οφείλονται σε φυσικές διαδικασίες, καθώς και σε ανθρώπινες δραστηριότητες με επιπτώσεις στο κλίμα, όπως η τροποποίηση της σύνθεσης της ατμόσφαιρας. Στη Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για τις Κλιματικές Μεταβολές (UNFCC), η κλιματική αλλαγή ορίζεται ειδικότερα ως η μεταβολή στο κλίμα που οφείλεται άμεσα ή έμμεσα σε ανθρώπινες δραστηριότητες, διακρίνοντας τον όρο από την κλιματική μεταβλητότητα που έχει φυσικά αίτια[1].Ξερουμε λοιπον επισημα οτι η κλιματικη αλλαγη ειναι ανθρωπογενης και οχι αποτελεσμα της φυσικης εξελιξης και των φυσικων διεργασιων, οπως εχουμε ακουσει συχνα να λεγεται τελευταια. Τι σημαινει ομως αυτο; Με ποιες δραστηριοτητες εχουμε επιφερει αυτη την αλλαγη; Πως επηρεαζεται η ζωη μας; Τι συνεπειες εχει και ποτε θα γινουν αντιληπτες; Υπαρχει πραγματι λογος για τοσο μεγαλη ανησυχια;;
-ΑΙΤΙΑ
Η κυρια δραστηριοτητα που ευθυνεται για την αλλαγη στο κλιμα ειναι η καυση ορυκτων καυσιμων, οπως ο λιθανθρακας και το πετρελαιο. Κατα την καυση εκλυονται στην ατμοσφαιρα τα γνωστα σε ολους "αερια του θερμοκηπιου", τα οποια, ακριβως οπως δηλωνει το ονομα τους, μετατρεπουν τη γη σε θερμοκηπιο, επηρεαζοντας την ατμοσφαιρα, μεγαλωνοντας την τρυπα του οζοντος, το οποιο σε φυσιολογικες συνθηκες μας προστατευει απο τις βλαβερες συνεπειες του ηλιου, οδηγωντας τελικα σε αλλαγες στη θερμοκρασια, εκδηλωση ακραιων καιρικων φαινομενων κτλ.
-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Συμφωνα με ερευνα του ΟΗΕ το 2007, τα βασικα αποτελεσματα της κλιματικης αλλαγης θα ειναι η αυξηση της θερμοκρασιας του πλανητη απο 1,1 εως 6,4 βαθμους Κελσιου, η αυξηση της εκδηλωσης τυφωνων και αλλων ακραιων φαινομενων εως και 66%, η ανοδος της σταθμης των ωκεανων απο 18 εως 59%, ποσοστο το οποιο μπορει να αγγιξει το 88% σε περιπτωση που λιωσουν οι παγοι της Ανταρκτικης και της Γροιλανδιας και μεγαλες περιοδοι εντονης ξηρασιας.Πολλοι επιστημονες μαλιστα, χαρακτηριζουν την εκθεση αυτη υπεραισιοδοξη, αφου στα 2 χρονια που εχουν μεσολαβησει, ηδη οι αλλαγες συντελουνται με ρυθμους ταχυτερους απο τους προβλεπομενους.
-ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Οι συνεπειες απο αυτες τις αλλαγες στη ζωη μας ειναι και θα ειναι τραγικες.Η αυξηση της μεσης θερμοκρασιας του πλανητη σε συνδυασμο με τις περιοδους ξηρασιας, θα δημιουργησουν μια αποπνικτικη και αφορητα ζεστη κατασταση, επικινδυνη για οσους εχουν καρδιακα η αναπνευστικα προβληματα, αλλα και ανυποφορη για οσους δεν εχουν, με θερμοκρασιες που θα ξεπερνουν τους 40 βαθμους Κελσιου!Η μολυνση του αερα απο τα εκλυομενα αερια θα οδηγησει σε περισσοτερα καρδιακα και αναπνευστικα προβληματα. Ολα αυτα ειναι ενας φαυλος κυκλος. Καθως οι ανθρωποι δεν θα αντεχουν την τοση ζεστη και ξηρασια, θα χρησιμοποιουν ολο και μερισσοτερο κλιματισμο. Η χρηση του κλιματισμου ομως αυξανει την εξωτερικη θερμοκρασια, καθως εκπεμπει θερμοτητα προς τα εξω και η λειτουργια του γινεται με ηλεκτρισμο, ο οποιος κατα βαση παραγεται απο τη χρηση ορυκτων καυσιμων!!!Η ανοδος στη σταθμη της θαλασσας θα εξαφανισει ολοκληρα νησια η παραθαλασσιους οικισμους. Αυτο θα εχει ως αποτελεσμα, να χαθουν πολλες ανθρωπινες ζωες και στη συνεχεια να δημιουργηθει ενα τεραστιο ρευμα περιβαλλοντικων μεταναστων, που θα πρεπει να απορροφηθουν και να ζησουν σε αλλες λιγοτερο επικινδυνες περιοχες. Ηδη ο κινδυνος ειναι ορατος σε περιοχες οπως η Μαλαισια, οι Φιλιππινες κτλ.Η αυξηση των ακραιων καιρικων φαινομενων, οπως τυφωνες, καταιγιδες, τσουναμι κτλ, θα οδηγησει και παλι στο να χαθουν πολλες ανθρωπινες ζωες. Ολοι θυμομαστε το καταστροφικο τσουναμι στην Ταϋλανδη το 2005, τον τυφωνα Κατρινα στην Νεα Ορλεανη το 2005, με πολυαριθμους νεκρους και τραυματιες. Το πληγμα στις οικονομιες των χωρων που θα χτυπηθουν απο τετοια φαινομενα θα ειναι τεραστιο, ενω και παλι θα υπαρξει μεγαλο ρευμα περιβαλλοντικων μεταναστων.Το δε λιωσιμο των παγων, περα απο τις συνεπειες στον πληθυσμο της γης, στη σταθμη της θαλασσας και στην οικονομια, θα επιφερει αλλαγες στην πανιδα, καθως ζωα οπως η πολικη αρκουδα θα εξαφανιστουν. Ηδη πολλα ειδη ζωων κινδυνευουν με εξαφανιση, καθως δεν μπρουν να επιβιωσουν στις υψηλες θερμοκρασιες και στη μολυνση του περιβαλλοντος.Οσον αφορα μαλιστα στη χωρα μας, η Ελλαδα κιολας εχει αρχισει να επηρεαζεται απο την κλιματικη αλλαγη. Το ευκρατο μεσογειακο κλιμα τα τελευταια χρονια εχει αρχισει να μετατρεπεται σε τροπικο, με μεγαλες περιοδους ζεστης και ξηρασιας και καταρρακτωδεις βροχοπτωσεις το χειμωνα. Η μεση θερμοκρασια αυξανεται κατα 2 βαθμους Κελσιου και αναμενεται απο τις βροχοπτωσεις η ανοδος της σταθμης της θαλασσας εως και 18 εκατοστα εως το 2030!!!! Περιοχες οπως η Θεσσαλονικη και η Κρητη ειναι απο τις πιο ευαλωτες της Μεσογειου. Οι δε περιοχες του καμπου, οπως η ανατολικη Πελοποννησος και η Θεσσαλια, θα επηρεαστουν πολυ και οικονομικα, αφου θα επηρεαστουν οι καλλιεργειες!
-ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;;
Αυτο ειναι το βασικοτερο ερωτημα. Το να βρουμε τα αιτια, τις συνεπειες και τα αποτελεσματα της κλιματικης αλλαγης, ειναι σημαντικο, αλλα αχρηστο, αν δεν χρησιμοποιησουμε τη γνωση αυτη για να αναστρεψουμε αυτη την αρρωστη κατασταση.Το μεγαλυτερο παραμυθι ειναι πως ο πλανητης κινδυνευει! Ο πλανητης ειναι ενας οργανισμος ζωντανος, ηταν ζωντανος και παρεμεινε ζωντανος εδω και δισεκατομμυρια χρονια. Ο ανθρωπος κινδυνευει. Να χαθει και να εξαφανιστει απο την ιδια του την απληστια. Οταν θα εχουν βυθιστει οι μισες περιοχες, οταν θα πεθανει μεγαλο μερος του πληθυσμου απο την πεινα και τις αρρωστιες, οταν ο πλανητης θα εχει υπερθερμανθει τοσο, ωστε δεν θα ειναι κατοικησιμος για το ανθρωπινο ειδος, τοτε απλα ο ανθρωπος θα εξαφανιστει οπως τοσα και τοσα ειδη ανα τους αιωνες και ο πλανητης θα αναγεννηθει, απαλλαγμενος απο το παρασιτο της ανθρωπινης δραστηριοτητας. Αυτη ειναι η ταπεινη μου αποψη. (Οχι επιστημονικα τεκμηριωμενη, βασισμενη ομως στην δυανατοτητα της φυσης να διατηρει μια ισορροπια, αυξομειωνοντας κατα καιρους τους πληθυσμους των διαφορων ειδων αναλογα με τις αναγκες της, βασισμενη στην ιδια την δυναμη και τη σοφια της φυσης! Ειναι κουτο να νομιζουμε οτι μπορουμε να επιβληθουμε σε κατι παντοδυναμο...)Μπορουμε να το προλαβουμε ομως! Με προσοχη στο τι και ποσο καταναλωνουμε, με στροφη στις πρασινες μορφες ενεργειας, λεγοντας οχι στη σπαταλη των φυσικων πορων, λεγοντας οχι στην αλογιστη αναπτυξη, λεγοντας ναι στην περιβαλλοντικη εκπαιδευση, λεγοντας ναι σε ολες τις μεγαλες προκλησεις, που μας καλουν να επιστρεψουμε σε εναν πιο φυσικο και λιγοτερο καταναλωτικο τροπο ζωης.Πρεπει να ξεκινησουμε ο καθενας απο το σπιτι του, τον εαυτο του, τη διατροφη του, τις καθημερινες του συνηθειες, την ανακυκλωση, την οικονομια. Στη συνεχεια, πρεπει να απαιτησουμε πιο συλλογικα πλεον τη δραση απο τους ιθυνοντες, απο τα κεντρα ληψης αποφασεων, για μια πιο ορθη περιβαλλοντικη πολιτικη.Το βασικοτερο ολων ομως ειναι να αλλαξουμε νοοτροπια, να αποκτησουμε οικολογικη συνειδηση! Δεν πειραζει αν δεν οδηγουμε το SUV των 2000 κυβικων, αλλα το AYGO των 1400! Δεν πειραζει αν δεν παιρνουμε το αυτοκινητο για να βγουμε για ποτο η καφε! Δεν πειραζει αν δεν τρωμε κρεας 6 φορες την εβδομαδα, αλλα 2-3 (που εκτος απο ανθυγιεινο, η καταναλωση βοδινου κρεατος αυξανει κατα πολυ λογω μεταφορικων εξοδων την καυση πετρελαιου)! Δεν πειραζει γενικοτερα να στερηθουμε καποια απο ολα αυτα τα ανουσια πραγματα που μας εχουν μαθει να θεωρουμε ουσιωδη, ωστε να γινουμε πιο ανθρωπινοι, να ερθουμε σε επαφη με την πιο φυσικη πλευρα μας, να δωσουμε κατι καλυτερο στα παιδια μας!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ...

Του Γιάννη Χ. Παπατζανή 15/11/2003


"Hellenic Quest " λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμαθήσεως της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.Το πρόγραμμα παράγεται από τη μεγάλη εταιρία Η/Υ "Apple", της οποίας Πρόεδρος Τζον Σκάλι είπε σχετικώς: «Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμαθήσεως της Ελληνικής επειδή η κοινωνία μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει ν' αναπτύξει τη δημιουργικότητά της να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει γνώσεις περισσότερες απ' όσες ο άνθρωπος μπορούσε ως τώρα να ανακαλύψει».Με άλλα λόγια πρόκειται για μια εκδήλωση της τάσεως για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων.Άλλη συναφής εκδήλωση: Οι Άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν Αρχαία Ελληνικά «επειδή αυτά περιέχουν μια ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργανώσεως και διαχειρίσεως επιχειρήσεων».Σε αυτό το συμπέρασμα ήδη οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι «Η Ελληνική γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες.Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργανώσεως και διοικήσεως». Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρβάιν της Καλιφόρνια να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος -Ελληνίστρια- Μακ Ντόναλι και οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι. Στον Η/Υ «Ίβυκο» αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας όταν η Αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους δηλαδή ως γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας. Στον «Ίβυκο» ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται.Μιλώντας γι' αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: «Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας. Και η επαφή μας μ' αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας».Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι 9 εκατομμυρίων της λατινικής. Το ενδιαφέρον για την Ελληνική προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας δέχονται ως «νοηματική» γλώσσα μόνον την Ελληνική. Όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν «σημειολογικές».«Νοηματική γλώσσα» θεωρείται η γλώσσα στην οποία το «σημαίνον» δηλαδή η λέξη και «το σημαινόμενο» δηλαδή αυτό που η λέξη εκφράζει,(πράγμα, ιδέα, κατάσταση) έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση. Ενώ «σημειολογική» είναι η γλώσσα στην οποία αυθαιρέτως ορίζεται ότι το α? «πράγμα» (σημαινόμενο) εννοείται με το α? (σημαίνον).Με άλλα λόγια, η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν «πρωτογένεια», ενώ σε όλες τις άλλες, οι λέξεις είναι συμβατικές, σημαίνουν κάτι απλά επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που την χρησιμοποιούν. Π.χ στην Ελληνική, η λέξη ενθουσιασμός = εν-Θεώ, γεωμετρία = γη +μετρώ, προφητεία = προ + φάω, άνθρωπος = ο άναρθρων (ο αρθρώνων λόγο).Έχουμε δηλαδή αιτιώδη σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, πράγμα ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα «Ίβυκος», «Γνώσεις» και «Νεύτων» αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες. Και τούτο διότι η Ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση. Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα τηλέ-, -λάνδη, μίκρο -, μέγα-, σκοπό, -ισμός, συν- κ.λ.π.Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα «μη οριακή», δηλαδή ότι μόνο σ' αυτή δεν υπάρχουν όρια και γι' αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική και άλλες. Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.Γι' αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική είναι σα να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα.

ΚΑΛΑ ΜΠΑΝΙΑ...

Μήνας διακοπών ο Αύγουστος...

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ (Μέρος 2)

Προσωπική μαρτυρία της Καλλιόπης!
-----------------------------------------------------

Παίρνω κι εγώ τηλέφωνο σε πρακτορείο και ζητώ εισιτήριο για Κάλυμνο για τις 10 Ιουλίου.
Δεν έχει μου λέει η κοπέλα
"Για 11 τότε.. "
"Ούτε "μου λέει
"Για 12...."
"Όχι" μου ξαναλέει.
Βρε μήπως δεν κατάλαβα καλά, σκέφτομαι...μήπως δεν έχει διαθέσιμα εισιτήρια...
"Όχι κοπέλα μου, καράβι δεν έχει!" μου λέει εκνευρισμένη με την επιμονή μου...
-----------------------------------------------------

Τι να πω εγώ...

ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ...

Προχθές στις 4:00-4:30 βγήκα για καφέ. Ζέστη είχε ακόμη και πολύ ησυχία...
Τέλος πάντων παράγγειλα το καφεδάκι μου, το άφησα να κρυώσει, όπως συνηθίζω, όταν άκουσα από πίσω μου ένα δυνατό και συνεχές κορνάρισμα!
Ήταν μια άδεια νταλίκα που κατέβαινε φουλαριστή στον παράδρομο κι ήθελε να μπει στον παραλιακό κύριο δρόμο!

Σαφώς και δεν έκοψε ταχύτητα, ως όφειλε!
Σαφώς και δεν έδωσε καμμία προτεραιότητα ως όφειλε, σε πεζούς κι αμάξια!
Σαφώς συνέχισε να κορνάρει και να τρέχει, μέχρι που πέρασε, ώρα κοινής ησυχίας με ταχύτητες που δεν τις σηκώνουν τα στενά μας δρομάκια!
- Έλεος...

Πονηριά ένεκα ώρας και δήθεν "μαγκιά" του "επαγγελματία" οδηγού!
Τα σχόλια δικά σας...

ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ...

Μάλιστα! Καλοκαιριάτικα… χμμ… Μέσα στην ζέστη! Τώρα που σιγά-σιγά αρχίζουν όλοι να φεύγουν διακοπές! Πονηρά και ύπουλα! Αμ… θα μας περάσουν και άλλους τέτοιους νόμους, που θα δείχνουν δουλοπρέπεια και υποταγή!

Επομένως δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από τους άσπονδους «Φίλους» μας τους «Δήθεν» ανώτερους Αμερικάνους και Ευρωπαίους, με την Φασιστική νοοτροπία.
Είμαστε πλέον ώριμοι! Είμαστε πλέον ίδιοι με αυτούς! Αλήθεια σας το λέω!
Σε όλα τα υπόλοιπα τους μοιάσαμε π.χ. Στους καθαρούς και ασφαλείς δρόμους, στα άνετα κτίρια, στα χίλια-δυο προβλήματα που κάνουμε πως δεν ακούμε που βράζουνε, ίδια ήσυχα ρομπότ που περιμένουν την ημερομηνία λήξης!
«Νόμος του Κράτους» λέει, και πίσω απ’ αυτόν τον βαρύγδουπο τίτλο, κρύβονται όλα τα δεινά που μας περιμένουν. Ανεργία, Ασφαλιστικό, Ανέχεια… Για να μην προχωρήσω στο «Β», «Γ» και ούτω κάθε εξής… Μα τι λένε οι άνθρωποι! Έχετε προσπαθήσει καμιά μέρα να διασχίσετε έναν δρόμο;
Βλέπετε απ’ το κακό χάλι ενός οδοστρώματος από τις χιλιάδες λακκούβες μέχρι τα γυαλιστερά-γρήγορα αμάξια, τις μηχανές και την απαράδεκτη αγωγή των οδηγών;
«Νόμος του Κράτους» λέει!
Αλλά ποιανού Κράτους…
Αυτού που έχει προνοήσει για όλα τ’ άλλα σημαντικά μας προβλήματα;
- Παιδεία, Υγεία, Δημόσια Κτίρια…

Για ποια ζωή να παλέψεις;
Αυτή που καθημερινά εξανδραποδίζεται,
από το αδηφάγο οικονομικό πρόβλημα,
από την αηδιαστική «ενημέρωση»,
από τις ανόητες διαφημίσεις,
από την δήθεν δημοσιογραφία,
από τους ηλίθιους ανταγωνισμούς (θεμιτούς και μη),
από την ήδη υπάρχουσα γενική απαξίωση;

Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι!
Που δήθεν κόπτεσθαι για την Δημόσια Υγεία…
Στους δύσκολους και πονηρούς καιρούς που ζούμε προσφέρουμε όπλα για καταπίεση και μέσα εκβιασμού προς όφελος του Κράτους!

Μα φτωχό μου Κράτος:

Δεν θέλω κανείς να νοιάζεται για μένα!
Δεν θέλω κανείς να μου λέει το σωστό ή το λάθος!
Δεν θέλω την προστασία κανενός!
Έλεος!

«Καλύτερα μιας ώρας,
ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια,
σκλαβιά και φυλακή»
ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ

Καμαρώστε δημοκρατία Κυρίες και Κύριοι.
Καμαρώστε την στεντόρεια φωνή των κομμάτων. Γιατί άραγε σιωπούν όλα;
Καμαρώστε περιθωριοποίηση ανθρώπων.

Εδώ έχουμε εκατομμύρια προβλήματα από την αλλαγή της ατμόσφαιρας, μέχρι την εκπομπή εκατομμυρίων βλαβερών για την υγεία ρύπων, μέχρι την κατανάλωση μεταλλαγμένων προϊόντων, τους μάρανε τώρα το τσιγάρο!

Έχω μια ιδέα!
Να φτιάξουμε δυο ομόσπονδα κράτη!
Ένα για καπνίζοντες και ένα για μη καπνίζοντες. Να υπόκεινται όλοι σε έλεγχο με κάμερες για να εξακριβωθεί το που ακριβώς ανήκουν.
Έτσι μόνο εξασφαλίζουμε την «καθαρότητα» του Κράτους…
Χώρια που προσφέρουμε δουλειά στους μισούς Έλληνες που θα παρακολουθούν τους άλλους μισούς!

Έλεος… Μνήσθητί μου Κύριε!

Αν δημιουργηθεί ένα κόμμα «Ελευθέρων Καπνιστών» θα είμαι ο πρώτος που ασυζητιτί θα το ψηφίσω.
είτε καπνίζω…είτε δεν καπνίζω!

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ (Μέρος 1)

Νησί 17000 κατοίκων!
Πρωτεύουσα επαρχίας!
Κάποιους παλιότερους καιρούς,

έσφυζε από ζωή,

με δυό-τρία,

δρομολόγια την ημέρα!

Με την πάροδο του χρόνου,

αντί όμως,

ν' αυξηθούν οι θαλάσσιες συγκοινωνίες,

ακολούθησαν φθίνουσα πορεία,

ευθυγραμμιζόμενες,

κι αυτές με την παγκόσμια,

οικονομική κρίση!

Οι περισσότεροι συνανθρωποί μας,

και ειδικότερα οι νέοι και νέες,

σπρώχνονται στην ανεργία και την ανέχεια,

και πολλοί απ' αυτούς,

στην μετανάστευση,

εξαιτίας κάποιων ανθρώπων,

που διαθέτουν,

απαστράπτουσα βλακεία κι ιδιοτέλεια,

(τους οποίους εξυπηρετεί η ανθρώπινη δυστυχία),

οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια,

στον οικονομικό μαρασμό,

και την συρρίκνωση!

Λες και οι κάτοικοι του νησιού της Καλύμνου,

δεν πληρώνουν φόρους,

δεν υπηρετούν στρατιωτική θητεία,

δεν είναι Έλληνες πολίτες!

ΤΙ ΝΤΡΟΠΗ!

ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΓΕΡΑΚΗΣ

Παραθέτω ένα απόσπασμα απ' το συγκλονιστικό βιβλίο "Σφουγγαράδικες Ιστορίες" του Γιάννη Δ. Γεράκη:

Υπότιτλος: Από την Κάλυμνο του 1900

ΕΝΩΣΗ ΚΑΛΥΜΝΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ 1999

(...Στις 21 του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης είχαμε αργία και ήμεθα αραγμένοι σε μιαν ακρογιαλιά πολύ όμορφη που είχε κι ένα σπήλαιο και έτρεχε από μέσα το νερό κρυσταλλένιο. Εκεί περάσαμε όλη την ημέρα μας και την άλλη μέρα πρωϊ, βγήκαμε στη δουλειά. Δουλέψαμε ως το μεσημέρι περίπου και βρίσκαμε σφουγγαράκια. Κατόπιν ο μεγάλος όγκος των πλοίων με τον Γανίτη πάντα επικεφαλής, άλλαξαν δουλεύοντας κατεύθυνσι, έστριψαν πίσω προς ανατολάς. Εμείς, το δικό μας καϊκι, ξεκόψαμε πιο πέρα από το κύριο σώμα της αρμάδας, μαζί με μια άλλη βάρκα μέναμε ακόμα στο ίδιο μέρος και δουλεύαμε.

Έξαφνα, κι ενώ έτυχε να είμαι εγώ στο νεπέτι, από την βάρκα σήκωσαν ένα κοντάρι μ' ένα πανί και ακούσαμε τις φωνές τους που μας φώναζαν "Ψάρι-Ψάρι!" Εγώ ετοιμαζόμουν να βουτήξω μα ένας από τους παληούς σφουγγαράδες μου φωνάζει, "Πάρε το σκαντάλι σου μέσα!", αυτό και έκαμα.

Ο καιρός ήταν γαλήνη κι η βάρκα που μας έκαμνε το σινιάλο, ενώ η αρμάδα απομακρυνόταν, ήρχετο προς το μέρος με τα κουπιά, αλλά μέσα στην βάρκα αυτή ήτανε όλοι έξαλλοι, δεν ήξεραν τι έκαναν σαστισμένοι, άλλοι φώναζαν, άλλοι έκλαιαν - Τι συμβαίνει; ρωτούμε.

"Μας έφαγε τον άνθρωπο, τον Μανώλη το Βολάρι, ένα ψάρι" ήταν η απάντηση.

Εν τω μεταξύ πλησίασε η βάρκα. Ήταν ο καπετάν Γιώργης ο Κασιώτης. Και σαν πλησίασε η βάρκα κοντά μας είδαμε ένα κομμάτι κρέας πάνω στη πλώρη, συγκεκριμένα είδαμε δύο πόδια κι ένα κομμάτι πλευρό με το αριστερό χέρι, δηλαδή έλειπε το κεφάλι, το δεξί χέρι και το περισσότερο μέρος του θώρακος. Και άρχισε ο Καπετάνιος, ο καπετάν Γιώργης ο Κασιώτης να μας διηγήται το τρομερό δυστύχημα.

Ήτανε βουτηγμένος ο μακαρίτης ο Μανώλης, το Βολάρι, έτσι τον λέγανε, μια και ήταν πραγματικά κοντός και στρογγυλός. Είχε πατώσει, και σε λίγο ο καπετάνιος που ήτανε μέσα στην κομούζα, δηλαδή εκείνη την τρύπα της βάρκας, και κρατούσε στο χέρι του το σκαντάλι και τον ψάρευε, ένοιωσε ένα δυνατό τράβηγμα του σχοινιού, βίαιο, που δεν έμοιαζε με το τσίμπημα, αλλά ούτε και ώρα του ήτανε του σφουγγαρά να τσιμπήση. Πάντως άρχισαν αμέσως να τον τραβούν επάνω, τους έκαμε δε εντύπωση που δεν ήτανε τόσο βαρύς όσο έπρεπε να είναι, δεν ήταν τελείως άδειο το σκαντάλι. Κι απορούσαν για το τι άραγε συμβαίνει;

Κι ως το τραβούσαν το σκαντάλι με ορμή όπως πάντα, πετάχτηκε πάνω στην κουπαστή (μιά και δεν είχε ζωντανό άνθρωπο πάνω να κουμαντάρη) η σκανταλόπετρα, μαζί με το κομμάτι το κρέας του μακαρίτη, δηλαδή τα δύο πόδια με το αριστερό πλευρό και το αριστερό χέρι με τη γάσα.

(Η γάσα είναι ψιλό σχοινάκι, μήκους περί τους 80 πόντους, που στο ένα της άκρο είναι ενωμένη με ένα σιδερένιο κουλούρι. Και μέσα από το κουλούρι αυτό περνά το σκαντάλι -το σχοινί- και η άλλη άκρη της γάσας έχει μια θηλιά που την περνά ο βουτηχτής μέσα στο αριστερό του χέρι. Κι έτσι ενώνει η γάσα τον βουτηχτή με το σκαντάλι, ώστε εν περιπτώσει και συμβεί κάτι στον βουτηχτή, ζάλη π.χ. ή αν τύχη να παρασυρθεί από τα ρέματα όταν παρατήσει χάμω την σκανταλόπετρα για να βγάλει ένα δύσκολο σφουγγάρι, να μην χάνει το σκαντάλι - έτσι η γάσα του εξασφαλίζει την επαφή του με το σκαντάλι χωρίς να είναι δεμένος μ' αυτό. Ώστε να μπορεί να βγάλει τη γάσα απ' το χέρι του και να ελευθερωθεί. Γι' αυτό υπάρχει και η θηλειά).

Τότε λοιπόν όταν τον έβγαλαν επάνω, όλα εξηγήθηκαν μόνα τους. Ο μακαρίτης ο Μανώλης καθώς ευρισκόταν στον πάτο και κύτταζε, πασπάτευε για σφουγγάρι σκυφτός με την πέτρα στην αριστερή μασχάλη, του επετέθη το θηρίο από πάνω και δεξιά. Πρωτοφανές ήταν αυτό, τα σκυλλόψαρα αυτά, οι Καρχαρίες, που έχουν το στόμα τους από το κάτω μέρος της κεφαλής τους, δεν τους είναι εύκολο να αρπάξουν το θύμα τους όταν βρίσκεται στον πυθμένα. Το αρπάζουν είτε στα πάνω είτε στα κάτω όταν το θύμα αιωρείται.

Σ' αυτή την περίπτωσι, τον άρπαξε όταν ο μακαρίτης βρισκότανε κάτω, και το τέρας έβαλε μέσα στο στόμα του το κεφάλι, το δεξί χέρι και ένα μέρος του θώρακος, μέχρι εκεί που έφτανε το αριστερό χέρι του θύματος που αγκάλιαζε την πέτρα. Γι' αυτό όταν έκλεισε το τρομερό του στόμα κι έφθασαν τα δόντια του στην πέτρα, που δεν μπορούσε βέβαια να την κόψη, λασκάρισε κι έφθασε ως εκεί που τέλειωνε η πέτρα, και τον έκοψε. Έμειναν τα ίχνη των τρομερών δοντιών του πάνω στην πέτρα χαραγμένα, όπως συμβαίνει και στους μαστόρους τους πελεκάνους που πελεκούνε τις πέτρες με τα εργαλεία τους...)

Ουδέν σχόλιον...

ΕΚ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ...

- Μια εξίσωση από κολοκύθια που βράζουν χωρίς κανένα προορισμό είναι η ζωή. Αμέτε να μετρηθείτε, αχθοφόροι του ονόματός σας.


τάδε έφη Οδυσσέας Ελύτης