ΤΙ ΝΑ ΠΩ...

Πας να μιλήσεις σε κάποιον να πεις τον πόνο σου κι όλο έκπληξη ακούς τα μυριάδες αξεπέραστα προβλήματα!
Λες και η εποχή μας νοσεί ανεπανόρθωτα, λες και δεν ξέρουμε τι κάνουμε, λες και η ικανότητά μας να αντιπαθούμε έχει φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη, λες και δεν μπορούμε να ανασάνουμε αν δε γίνει αυτό που θέλουμε, λες κι ικανότητά μας να μισούμε και να ζηλεύουμε είναι μεγαλύτερη απ' το μπόι μας!
Τώρα που η τεχνολογία ψάχνει να μας αντικαταστήσει σχεδόν σε όλες τις δουλειές, τώρα που τα πάντα μπαστάρδεψαν, τώρα που το υλικό κέρδος στέκεται επικριτικά πάνω από όλες μας τις πράξεις, τώρα που αρκεί να καλλιεργήσουμε κάτι για να ωριμάσει στην ώρα του κι αμέσως το πασάρουμε σαν “βιολογικό”, τώρα που το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να αναστρέψουμε τους ρόλους μας σαν είδος και αυτό θα το ονομάσουμε “εξέλιξη”!
Σωματικά, ψυχολογικά, πνευματικά και ερωτικά νοσούμε ψάχνοντας να βρούμε την “ευτυχία”, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η “ευτυχία” φτιάχνεται κατ' αρχήν από πολύ μικρές σχεδόν αδιάφορες στιγμές!
Εν τω μεταξύ ο καιρός περνάει αργά, αλλά αλίμονο σταθερά, οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη με έναν αξεπέραστο τρόπο!

Καλημέρα σας!