ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΟΣ... (ΕΚΤΑΚΤΟ)

Ο Θάνατος απέκτησε ανθρώπινη Μορφή!

Απέκτησε την μορφή ενός απολίστου, άξεστου, αμόρφωτου, ανθρωπόμορφου κτήνους, που κρύβεται πλέον από όλους και προσπαθεί να δικαιολογήσει τ' αδικαιολόγητα! Όπου σε μια στιγμιαία παρόρμηση, θυμήθηκε όσα του είχαν διδάξει και εκτέλεσε κανονικότατα έναν άλλο άνθρωπο! Και ποιές θα είναι πιθανότατα οι δικαιολογίες του;
- Προσπάθησε να μου επιτεθεί ή μου επετέθει...
- Πυροβόλησε αλλού...
- Κρατούσε καρδόνι...
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΑΣΤΩ ΤΙ ΑΛΛΟ!

Αυτόν τον εξ επαγγέλματος ΒΛΑΚΑ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟ θα δικάσεις; Και να πάλι οι φασαρίες και να πάλι οι φωτιές και να τα έκτροπα κι απ' τις δύο μεριές!
Ποιός την πληρώνει; Ο ΑΠΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ...

Από την άλλη μεριά οι αντεξουσιαστές ή όπως τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται, οι οποίοι έχουν κάνει τα μύρια όσα σε βάρος του πολίτη, ΤΩΡΑ έχουν δίκηο! Και να οι φασαρίες, και να οι φωτιές, και να τα ΜΑΤ, και να οι βιαιοπραγίες κι απ' τις δυό μεριές!... Όλοι κυττάν να δράσουν στο όνομα της δικής τους δικαιοσύνης.
Ποιός την πληρώνει; Ο ΑΠΛΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ...

Η κατάσταση έχει πλέον ξεφύγει από κάθε έλεγχο...Με τους μαθητές να φωνάζουν! Η χώρα να βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης! Ένας μύλος δηλαδή! Η βία αναπαράγει την βία!
Και ποιός είμαι εγώ που θα μιλήσω για σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας;
- ΤΙ ΕΙΠΕΣ; ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ;

- ας γελάσω!

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ...

Από κατασκευαστική άποψη τα μπουζούκια μπορούν να έχουν διαφορές μεταξύ τους όχι μόνο στον αριθμό των χορδών αλλά και σε άλλα χαρακτηριστικά, π.χ. μήκος μάνικου, πλάτος, ύψος, βάθος του ηχείου ή σκάφους, το πλάτος των ξύλινων φετών του σκάφους. Τις διαφορές αυτές καθορίζει ο κατασκευαστής που με την εμπειρία του και ανάλογα με τον ήχο που θέλει να βγάζει το όργανο, τροποποιεί τα λειτουργικά στοιχεία του για να πετύχει πιο οξύ, πιο βαθύ ή πιο βαρύ ήχο.
Το μέγεθος και το είδος του ηχείου παίζουν ρόλο στην τονικότητα του οργάνου ενώ το μήκος του μάνικου, και κατ' επέκταση των χορδών, δίνουν τη διαφορά στην τονικότητα του οργάνου. Εννοείται ότι κάθε μήκος μάνικου έχει διαφορετικό πλάτος τάστων αφού όλα τα μπουζούκια έχουν τον ίδιο αριθμό τάστων. Μεγάλη σημασία στον ήχο έχει και η ποιότητα των ξύλων από τα οποία είναι κατασκευασμένο το όργανο. Για την κατασκευή του σκάφους θεωρείται ότι καλύτερα ξύλα είναι της μουριάς, της απιδιάς, της κερασιάς, της ακακίας, της φτελιάς κι ακολουθούν της καρυδιάς, του πλάτανου, της καστανιάς. Το ξύλο του σκάφους πρέπει να είναι συμπαγές, ιδιότητα που έχουν εκείνα τα ξύλα που προέρχονται από δέντρα βραδείας ανάπτυξης. Το καπάκι του σκάφους πρέπει να είναι από κέδρο ή έλατο (κατά προτίμηση ερυθρελάτη) και να είναι, αν είναι δυνατόv, μονοκόματο. Το καπάκι είναι που παίζει τον κύριο ρόλο στον ήχο γιατί αυτό πάλλεται και ενισχύει και παρατείνει τους παλμούς των χορδών. Στην ποιότητα του ήχου παίζει ρόλο ο λούστρος και η επεξεργασία του λουστραρίσματος. Καλύτερος είναι ο φυσικός λούστρος από γομαμαλάκκα που είναι περασμένος με το χέρι σε πολλά στρώματα, με τον παραδοσιακό τρόπο. Έτσι οι επιφάνειες των ξύλων γίνονται πιο συμπαγείς και πιο ανακλαστικές, πέρα από το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Το μάνικο πρέπει να είναι από πολύ ξερό και σκληρό ξύλο για να μη σκευρώσει κι απομακρύνει τις χορδές από την ταστιέρα, οπότε το όργανο γίνεται φάλτσο και δυσκολόπαιχτο. Για να το πετύχουν αυτό οι οργανοκατασκευαστές χρησιμοποιούν διάφορες τεχνικές κι ο καθένας έχει τα δικά του μυστικά. Μπορεί κανείς να βάλει μέσα στο μάνικο μια μεταλλική βέργα που αυξάνει την αντοχή στο σκεύρωμα αλλά προσθέτει πολύ βάρος. Τέτοιας κατασκευής είναι τα λεγόμενα "βιομηχανικά" μπουζούκια. Το καλύτερο ξύλο για μάνικο είναι το σφενδάμι, η φτελιά και η καρυδιά. Η πλάκα που κάθεται πάνω στο μάνικο και σ' αυτήν σφηνώνονται τα συρμάτινα τάστα πρέπει να είναι πολύ σκληρό, συμπαγές, ανθεκτικό ξύλο αλλά και όμορφο. Τα καλύτερα για αυτή τη θέση είναι ο έβενος, ο παλίσανδρος, το πυξάρι και η τριανταφυλιά, ανάλογα με το χρώμα που θέλουμε να έχει η ταστιέρα (ο έβενος μαύρο, ο παλίσανδρος κοκκινιάρικο σκούρο, η τριανταφυλλιά καστανοκόκκινο με όμορφα νερά και το πυξάρι ανοιχτόχρωμο). Τέλος έρχονται τα διακοσμητικά στοιχεία που προσθέτουμε στο μπουζούκι. Αυτά, όσο πιο πολλά είναι, τόσο ο ήχος γίνεται πιο μουντός. Γι' αυτό θα ακούσετε τον καλύτερο ήχο από τα λιτά μπουζούκια, πιο καθαρό και πιο "καμπανάτο". Μπορεί, βέβαια, ένα μπουζούκι να έχει διακοσμητικά από φυσικά υλικά (ξύλο, σεντέφι, ελεφαντόδοντο, ταρταρούγα) και να είναι και "πλουμιστό" και καθαρόηχο. Αυτό έγκειται στη μαστοριά του κατασκευαστή.
Ξακουστός κατασκευαστής ήταν ο περιβόητος Ζοζέφ που έφτιαξε μπουζούκια για τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες. Λέγεται ότι το πρώτο τετράφωνο το έφτιαξε αυτός, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, κατά παραγγελία και υποδείξεις του Μανώλη Χιώτη.
Ένα ξεχωριστό είδος τρίχορδου μπουζουκιού, με πολύ βαθύ και μακρύ αλλά στενής επιφάνειας καπακιού, που βγάζει έναν ιδιαίτερο ήχο, είναι το γόνατο. Γόνατο έπαιζε ο μεγάλος Στράτος Παγιουμτζής στην "τετράδα του Πειραιώς", την πρώτη ρεμπέτικη κομπανία που ίδρυσε ο Μάρκος Βαμαβακάρης όπως προαναφέρεται.
Άλλο είδος, πάλι τρίχορδο, είναι το μισομπούζουκο ή μεσομπούζουκο. Αυτό έχει μικρότερο ηχείο που το σχήμα του είναι σχεδόν ημισφαίριο (κι όχι αχλαδόσχημο) και το μάνικό του είναι λίγο κοντύτερο (έχει μήκος χορδών 60 ή 62 εκατοστά).

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ...

Από το τέλος του 19ου αιώνα το μπουζούκι άρχισε να εξαφανίζεται σταδιακά από την ελληνική δημοτική μουσική και, όταν σχηματίσθηκαν τα δύο βασικά ορχηστικά σχήματα, η κομπανία στην στεριανή Ελλάδα (κλαρίνο, βιολί, λαγούτο, σαντούρι) και η ζυγιά στα νησιά (βιολί-λαούτο ή βιολί-λύρα), το μπουζούκι έμεινε εκτός. Από εδώ και πέρα όμως ξεκίνησε μια νέα ακμή. Στο 2ο μισό του 19ου αιώνα ανιχνεύονται οι ρίζες του ρεμπέτικου τραγουδιού, το οποίο άρχισε να αποδίδεται με τη συνοδεία μπουζουκιού, αλλά όχι αποκλειστικά, όπως έγινε αργότερα. Στα 1935 σχηματίσθηκε η πρώτη επαγγελματική ρεμπέτικη κομπανία (το συνηθισμένο σχήμα με δύο μπουζούκια, μια κιθάρα κι ένα μπαγλαμά ή και παραλλαγές). Στην κομπανία συμμετείχαν ο Μάρκος Βαμβακάρης,που έπαιζε μπουζούκι και τραγουδούσε, ο Στράτος Παγιουμτζής που τραγουδούσε κυρίως, ο Ανέστης Δελιάς που έπαιζε μπουζούκια, κιθάρα και τραγουδούσε, και ο Γιώργος Μπάτης που έπαιζε μπαγλαμά και τραγουδούσε. Το ρεμπέτικο, αυτό το μουσικό είδος ταυτίσθηκε με το μπουζούκι και το όργανο αυτό τελειοποιήθηκε και αξιοποιήθηκε στα χέρια μεγάλων εκτελεστών ανάμεσα στους οποίους ήταν οι Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Χιώτης, Μητσάκης και πολλοί άλλοι. Η μεγάλη αλλαγή στην τεχνική του μπουζουκιού έγινε από τον Μανώλη Χιώτη, που εισήγαγε το τετράχορδο μπουζούκι με το σύγχρονο κούρδισμα, στη δισκογραφία και στο πάλκο τη δεκαετία του 1950. Το τετράχορδο, ως πιο πολυφωνικό, δίνει τη δυνατότητα για περισσότερες και πιο πλούσιες συγχορδίες ενώ, επειδή έχει περισσότερες χορδές, διευκολύνει τον εκτελεστή να παίζει τις κλίμακες κάνοντας μικρότερες διαδρομές στην ταστιέρα με τα δάχτυλα του αριστερού χεριού

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ...

Ορισμένοι μελετητές θεωρούν ότι προέρχεται από την τουρκική μουσική παράδοση. Οι περισσότεροι όμως δέχονται την τουρκική προέλευση μόνο της ονομασίας, ενώ θεωρούν το όργανο ένα είδος μετεξέλιξης της αρχαιοελληνικής πανδούρας. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, το μπουζούκι που κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη λαϊκή ορχήστρα, έχει σχήμα, διαστάσεις και διάταξη χορδών, ίδια περίπου εδώ και χιλιάδες χρόνια. Πέρασε από τους αρχαίους Έλληνες στους Βυζαντινούς, επέζησε στην Τουρκοκρατία και η άνθησή του στις μέρες μας πέρασε πρώτα από μια περίοδο αμφισβήτησης στις αρχές του αιώνα. Οι παραλλαγές αυτού του αρχαίου οργάνου ήταν αρκετές μέσα στα χρόνια της ζωής του και είχε τα ονόματα πανδούρα ή πανδουρίδα, τρίχορδον, ταμπουράς, θαμπούρα, ταμπούριν, ψαλτήριον, μπουζούκι και πολλά άλλα ακόμη με τα οποία ονομάζονταν και άλλα μικρότερα ή μεγαλύτερα όργανα της ίδιας οικογένειας, των ταμπουράδων. Στην πραγματικότητα ήταν απλώς μικροτροποποιήσεις και παραλλαγές του ίδιου βασικού οργάνου, του ταμπουρά. Ο μουσικολόγος και κριτικός Φοίβος Άνωγειανάκης περιγράφει την πορεία του ταμπουρά και την ιστορία του ονόματός του ως τις μέρες μας. Για τη βυζαντινή εποχή οι πηγές είναι πολλές, καθώς η πανδούρα και το κανονάκι, ήταν από τα βασικότερα όργανα για τη διδασκαλία της βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής, όπως τονίζει ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος στο βιβλίο του για την βυζαντινή μουσική.

ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ...

Το Μπουζούκι είναι λαουτοειδές έγχορδο λαϊκό μουσικό όργανο, με αχλαδόσχημο αντηχείο (σκάφος) από επιμήκεις ξύλινες λουρίδες, τις ντούγιες, και μακρύ βραχίονα, το μπράτσο ή μάνικο με κλειδιά στην άκρη για το χόρδισμα (κούρδισμα). Κατά μήκος του βραχίονα υπάρχουν λεπτά μεταλικά ελάσματα, κάθετα προς τον επιμήκη άξονα του βραχίονα, που σφηνώνονται σε μία λεπτή σχισμή και λέγονται τάστα. Τα διαστήματα ανάμεσα στα τάστα, οριοθετούν την απόσταση του ημιτονίου.
Διαθέτει τρεις ή τέσσερις διπλές, και σε ορισμένες περιπτώσεις μονές, χορδές τις οποίες χτυπά ο μουσικός με ένα μικρό πλήκτρο την πένα. Αρχικά το μπουζούκι έφερε τρία ζεύγη μεταλλικών χορδών κουρδισμένες σε τόνους ΡΕ-ΛΑ-ΡΕ (υπάρχουν επίσης αναφορές για επτάχορδα ή και οκτάχορδα τριφωνικά μπουζούκια πάλι σε χόρδισμα ΡΕ-ΛΑ-ΡΕ, με τη διαφορά ότι η μπάσα ΡΕ και άλλοτε και η ΛΑ αποτελούνταν από 3 χορδές), ενώ αργότερα απέκτησε τέταρτο ζεύγος και κούρδισμα ΝΤΟ-ΦΑ-ΛΑ-ΡΕ (πάλι ανά ζεύγος). Παλιότερα τα κουρδίσματα (ντουζένια) άλλαζαν ανάλογα με τον μουσικό δρόμο (μακάμ) της εκτελούμενης μελωδίας. Οι τρόποι αυτοί διατηρήθηκαν μέχρι τον μεσοπόλεμο και χάθηκαν σταδιακά, οριστικά δε με την επικράτηση του τετράχορδου. Σύμφωνα με τον αείμνηστο Άκη Πάνου, μπουζούκι είναι μόνο το τρίχορδο ενώ το άλλο, το τετράχορδο, το ονόμαζε ο ίδιος τετράφωνο.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ (1)

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Η ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗ...

Tην 12η μεσημβρινή του θερινού ηλιοστασίου στην αιγυπτιακή πόλη Aσουάν, ο ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον παρατηρητή. Tα αντικείμενα δεν έχουν σκιά και το φως του ήλιου πέφτει κάθετα μέσα σε πηγάδι. Παρατηρώντας τις σκιές στην Aλεξάνδρεια, που βρίσκεται βορειότερα από το Aσουάν, ο Eρατοσθένης, βιβλιοθηκάριος της βιβλιοθήκης της Aλεξάνδρειας τον 3ο αιώνα π.X., διαπίστωσε ότι διέθετε όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για να υπολογίσει την περιφέρεια της Γης, την οποία μέτρησε σε 250.000 στάδια, απόκλιση μόλις 5% από το πραγματικό μέγεθος. Mια εντυπωσιακή επίδοση, αν αναλογισθεί κανείς τα πενιχρά τεχνικά μέσα της εποχής του. Kάτι ακόμη σημαντικότερο: Mια επιβεβαίωση της σφαιρικής φύσης του πλανήτη μας, σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε η ιδεοληψία της επίπεδης Γης.

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ...

Άποψη του Παρθενώνα από την μεριά του Θησείου

---------------------------------------------------------------------------------

Τι να πεις βλέποντας τέτοιο θέαμα!

Το ανθρώπινο ετούτο οικοδόμημα είναι λες, μέρος του τοπίου!

Απ' τις ελάχιστες φορές που,

η ανθρώπινη κατασκευαστική παρέμβαση,

δεν επιβάρυνε το περιβάλλον... Ίσα-ίσα το στόλισε!

Έφτασε ως τις μέρες μας σημείο δόξας,

πολύχρωμων άλλων καιρών,

να στέκει ακόμα ερείπιο ξεσκισμένο,

από τον χρόνο και τις βάρβαρες επεμβάσεις!

(βλέπε Morossini, Elwin)

Η ανρώπινη ματαιοδοξία δένονται με την πολυτέλεια,

και με λίγες ανάλαφρες λιτές γραμμές,

καταφέρνουν να υπογραμμίσουν,

την τελειότητα της κατασκευής!

Φτιάχθηκε πριν από 2400 χρόνια περίπου!

Η απλότης που οδηγεί στο μεγαλείο!

- Άραγε 1000 χρόνια μετά,

τι θά 'χουν οι όποιοι απόγονοί μας,

να καμαρώνουν από τις ζωές μας;

ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ...

@ Οι γιατροί της Καλιφόρνια βρήκαν τον μπελά τους με μια ηλεκτρονική συσκευή που μεταμόσχευαν σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, με σκοπό να τους βοηθά να σηκώνονται από το κρεβάτι.Εκτός των άλλων, ένας 52χρονος ασθενής παραπονέθηκε πως η συσκευή τον σήκωνε από το κρεβάτι του κάθε φορά που ο γείτονάς του άνοιγε το γκαράζ με το τηλεχειριστήριο…
(Πηγή: Εφημερίδα Los Angeles Times, 31/5/95)

@ Ένας τραπεζικός ταμίας στο Μπουένος Άιρες φτερνίστηκε κατά τη διάρκεια της δουλειάς του και χτύπησε κατά λάθος με το κεφάλι του το πληκτρολόγιο του computer, «στέλνοντας» 600.000 αγγλικές λίρες σε έναν άγνωστο τραπεζικό λογαριασμό τον οποίο δεν μπόρεσε να ξαναβρεί.

(Πηγή: Εφημερίδα Independed on Sunday, 9/9/97)

ΟΥΡΑΝΟΣ...

Το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεται κανείς μόλις σηκώσει το βλέμμα του προς τον νυχτερινό ουρανό είναι τα αστέρια. Μερικές χιλιάδες από αυτά είναι ορατά με τα γυμνά μάτια. Στις πόλεις, βέβαια, δεν είναι ορατά τόσα πολλά παρά μονάχα τα πιο λαμπρά. Ωστόσο, τα πιο λαμπρά από τα αστέρια είναι και τα πιο ενδιαφέροντα. Γιατί; Διότι ενώνοντάς τα με φανταστικές γραμμές σχηματίζουν τους πασίγνωστους αστερισμούς όπως η Μεγάλη Αρκτος και ο Λέων! Το πιο συναρπαστικό κομμάτι της παρατήρησης δια γυμνού οφθαλμού είναι, ίσως, να μπορεί κανείς να αναγνωρίζει τα πιο λαμπρά αστέρια με τα ονόματά τους και να αναγνωρίζει τους αστερισμούς τους οποίους σχηματίζουν.

Πλανήτες

Οι πιο πολλοί όταν τους δουν στον ουρανό θα τους περάσουν για απλά αστέρια. Ωστόσο, με λίγη προσοχή ξεχωρίζουν από το χαρακτηριστικό τους ότι δεν τρεμοπαίζουν όπως τα υπόλοιπα αστέρια. Οι πιο λαμπροί από τους πλανήτες, μάλιστα, όπως η Αφροδίτη και ο Δίας είναι πιο λαμπροί από όλα τα άλλα αστέρια Οι πλανήτες είναι αντικείμενα πολύ πιο κοντινά μας από τα αστέρια καθώς ανήκουν στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Η λαμπρότητά τους μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή καθώς και η θέση τους οπότε ο εντοπισμός τους απαιτεί καλή ενημέρωση! Στην σελίδα για τους πλανήτες θα δείτε πώς μπορείτε να εντοπίσετε τους 5 πλανήτες που είναι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού.

Ο Γαλαξίας μας
Για να τον δείτε, θα χρειαστείτε αρκετά σκοτεινό ουρανό. Δυστυχώς δύσκολα φαίνεται πια στις πόλεις. Ο Γαλαξίας μοιάζει με μια συνεχή φωτεινή ζώνη, στο χρώμα του γάλακτος (από όπου πήρε και το όνομά του) που εκτείνεται κατά μήκος του ουρανού. Αποτελείται από πάρα πολλά αστέρια μαζί, ωστόσο δια γυμνού οφθαλμού δεν μπορεί κανείς να τα ξεχωρίσει. Οι γαλαξίες είναι τεράστιες ομάδες από δισεκατομμύρια αστέρια. Με το τηλεσκόπιο μπορούμε να δούμε και άλλους μακρινούς γαλαξίες που είναι όμως πολύ αμυδροί στόχοι διά γυμνού οφθλαμού.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: www.astrovox.gr

ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ...

Αγγειόσπερμο, δικότυλο φυτό ο Μανδραγόρας ανήκει στην οικογένεια σολανίδες. Ποώδες, ιθαγενές με 4 είδη απαντά στις Μεσογειακές χώρες.
Η ρίζα είναι σαρκώδης, μακριά μοιάζοντας με ανθρώπινο σώμα με 2 πόδια και ίσως αυτό συνετέλεσε στην δημιουργία διαφόρων παραδόσεων και μύθων σχετικά με το φυτό αυτό.
Έτσι ένας μύθος αναφέρει ότι ο μανδραγόρας προέρχεται από το σπέρμα σατανικών ανθρώπων και το ξερίζωμα του μπορεί να επιφέρει τον θάνατο. Για να τον ξεριζώσουν χρησιμοποιούσαν κάποιο ζώο δένοντας στο πόδι του ένα σχοινί και την άλλη άκρη στη βάση του φυτού. Αφού κατάφερναν να το ξεριζώσουν πίστευαν ότι έκλαιγε σαν μωρό.
Ακόμη θεωρούσαν ότι αν πιεις το αφέψημα της ρίζας του θα κάνεις αρσενικά παιδιά, εξ ου και η ονομασία του σερνικοβότανο.
Ο μανδραγόρας είναι τοξικό φυτό περιέχει ατροπίνη, σκοπολαμίνη και υοσκυαμίνη που αποτελούν πολύτιμες φαρμακευτικές ουσίες και χρησιμοποιούνται σαν αντισπασμωδικά και καταπραϋντικά.
Στην αρχαιότητα την ρίζα την χρησιμοποιούσαν και σαν υπνωτικό.
Τα φύλλα του είναι πολύ μεγάλα, ωοειδή, με κυματιστά χείλη.
Τα άνθη του πολυάριθμα σε πολλούς χρωματισμούς.
Ο καρπός του είναι σαρκώδης σε σχήμα μήλου με γεύση υπόγλυκη και θεωρείται επικίνδυνος αν φαγωθεί.
Σε κάποιες περιοχές καλλιεργείται για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.
Στην Ελλάδα βρίσκεται σε περιοχές της Θεσσαλίας της Πελοποννήσου στη Στερεά και στα νησιά του Αιγαίου και είναι γνωστός και με τις ονομασίες σερνικοβότανο, καλάνθρωπος, μανδραγούδα, μεγαλοβοτάνι, αβγουδάτσα και άλλες.

ΠΛΡΟΦΟΡΙΕΣ: http://el.wikipedia.org/

ΤΡΙΛΙΖΑ...

http://10dim-koryd.att.sch.gr/tril.htm

ΑΣΤΕΡΙΑ...

Nakis Δημοσιεύθηκε: 09/07/2008, ημέρα Τετάρτη

Τα αστέρια είναι τα πρώτα αντικείμενα που βλέπει κανείς όταν κοιτάζει τον νυχτερινό ουρανό. Ο αριθμός τους είναι πραγματικά τεράστιος, υπάρχουν δισεκατομύρια. Ωστόσο με ορατό μάτι είναι ορατά μόνο 3000 στην καλύτερη περίπτωση (δηλαδή μακριά από τα φώτα των πόλεων και για ανθρώπους με ικανή όραση). Ολα τα αστέρια που βλέπουμε ανήκουν στον γαλαξία μας. Και οι υπόλοιποι γαλαξίες αποτελούνται από αστέρια αλλά λόγω της μεγάλης απόστασης δεν μπορούμε να διακρίνουμε σε αυτούς ξεχωριστά αστέρια. Πολλά από τα αστέρια που βλέπουμε είναι διπλά ή πολλαπλά. Πολλές φορές τυχαίνει δύο αστέρια, που δεν είναι αναγκαίο να βρίσκονται κοντα μετάξύ τους αλλά απλά βρίσκονται και τα δύο πάνω στην ίδια νοητή ευθεία από την γη προς αυτά, να είναι ορατά ως ένα άστέρι με γυμνό μάτι αλλά να διαχωρίζονται σε δύο αστέρια με ένα τηλεσκόπιο. Τα αστέρια που είναι ορατά είναι διαφόρων ηλικιών, μεγεθών, χρωμάτων, λαμπροτήτων, αποστάσεων από εμάς.
Ακόμα και τα πιο κοντινά από αυτά απέχουν από εμάς αποστάσεις απαγορευτικές για την σημερινή τεχνολογία. Τα πιο νέα αστέρια έχουν ηλικία ...μόλις μερικών χιλιάδων ετών ενώ άλλα αστέρια έχουν ηλικία πολλών εκατομμυρίων ετών.
Για να περιγράψουμε την λαμπρότητα των αστέρων χρησιμοποιούμε το φαινόμενο και το απόλυτο μέγεθος. Το μέγεθος είναι μία λογαριθμική κλίμακα που μετράει πόσο λαμπρό είναι ένα αστέρι. Το φαινόμενο μέγεθος μετράει πόσο λαμπρό φαίνεται σε εμάς ενώ το απόλυτο πόσο λαμπρό είναι πράγματι. Αυτά τα δύο δεν συμπίπτουν καθώς μπορεί ένα αστέρι να φαίνεται σε εμάς τους γήινους πιο λαμπρό επειδή είναι πολύ κοντά μας από ότι ένα λαμπρότερο άστρο που όμως είναι μακριά μας. Δεν είναι όλα τα αστέρια σταθερής λαμπρότητας, υπάρχουν και οι μεταβλητοί αστέρες που οι λαμπρότητά τους αλλάζει με το χρόνο. Πολλοί ερασιτέχνες αστρονόμοι έχουν σαν αγαπημένη ασχολία την παρατήρηση των μεταβλητών αστέρων και την εκτίμηση του μεγέθους τους.
Αν παρατηρήσετε πολλά αστέρια θα δείτε ότι δεν είναι όλα άσπρες κουκίδες. Ναι, τα αστέρια έχουν χρώματα, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο έντονα. Αυτό εξαρτάται κατά μεγάλο βαθμό από την ηλικία του αστεριού αλλά και από την θερμοκρασία του. Ετσι, κόκκινα αστέρια όπως ο Αρκτούρος ή ο Μπετελγκέζ είναι μεγάλης ηλικίας και πιο ψυχρά ενώ μπλε αστέρια όπως τα αστέρια των Πλειάδων είναι νέα αστέρια.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: http://www.astrovox.gr/

ΔΑΦΝΗ...

Η Δάφνη ήταν μια νεαρή όμορφη νύμφη, κόρη του ποτάμιου θεού Πηνειού. Ήταν κυνηγός και είχε αφιερώσει τη ζωή της στην Άρτεμη τη θεά του κυνηγιού. Όπως η θεά έτσι και αυτή αρνιόταν να παντρευτεί. Την περιτριγύριζαν πολλοί θαυμαστές αλλά αυτή τους απέρριπτε όλους, ακόμα και τον ισχυρό γιο του Δία τον Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας ερωτεύθηκε την Δάφνη και όταν αυτή αρνήθηκε τις προτάσεις του την κυνήγησε ανάμεσα στα δέντρα. Η Δάφνη φοβήθηκε και προσευχήθηκε στον πατέρα της να την βοηθήσει. Τότε λοιπόν ο πατέρας της της είπε ότι θα την προστάτευε μεταμορφώνοντάς την σε δέντρο που θα ρίζωνε στην όχθη του ποταμού του, (την γνωστή μας δάφνη). Όταν ο Απόλλωνας ήρθε ψάχνοντας τη Δάφνη, ο πατέρας της του είπε ότι μεταμορφώθηκε σε δέντρο. Ο Απόλλωνας τότε έκοψε μερικά κλαδιά και έπλεξε ένα στεφάνι σε ανάμνηση της ομορφιάς της και του έρωτά του για αυτήν. Ο Απόλλωνας έκανε τη δάφνη ιερό του φυτό. Καθιέρωσε την απονομή δάφνινου στεφανιού στους πρωταθλητές και σε σε όσους υπερείχαν σε διάφορα επίπεδα. Στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες όλοι οι νικητές στεφανώνονταν με δάφνινο στεφάνι.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: http://www.valentine.gr/mythology_gr.htm

O ΥΠΝΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ...

"Ύπνος άναξ πάντων τε θεών πάντων τ’ ανθρώπων"
Όμηρος, Ιλιάδα, Ξ 224-291

Ο θεός Ύπνος σύμφωνα με τους Αρχαίους Έλληνες είναι γιος της Νύχτας και του Ερέβους. Τον φαντάζονταν νέο, ωραίο, με φτερά στους ώμους, να αποκοιμίζει τους κουρασμένους καθώς τους ραντίζει με ένα κλαδί μουσκεμένο από τη δροσιά της λήθης ή καθώς τους ποτίζει από ένα κέρας υπνωτικούς χυμούς ή απλά κουνώντας τα φτερά του.
Η δύναμη του θεού Ύπνου είναι πολύ μεγάλη. Μπορεί να κοιμίσει όλους τους θεούς και όλους τους ανθρώπους. Μάλιστα κοίμισε ακόμα και τον αρχηγό των θεών, τον Δία, παρά τη θέλησή του, ύστερα από πιέσεις της θεάς Ήρας η οποία ήθελε να επηρεάσει την εξέλιξη του Τρωικού Πολέμου. Η Ήρα επισκέπτεται τον Ύπνο στη Λήμνο πού κατοικούσε. Τον προσφωνεί «άνακτα» (άρχοντα, βασιλιά) όλων των θεών και των ανθρώπων, για να τον πείσει, αλλά ο Ύπνος το σκέφτεται να τα βάλει με τον Δία, διότι είχαν προηγούμενα από το παρελθόν. Πείθεται να το κάνει, αφού όμως πρώτα η Ήρα του ορκίστηκε να τον παντρέψει με μία από τις νεότερες Χάριτες, την γλυκιά Πασιθέη, πού τόσο επιθυμούσε. Ο Ύπνος με την Ήρα αναχωρούν μαζί για να βρουν το Δία. Η Ήρα σκορπάει στην καρδιά του Δία «γλυκιά αγάπη και επιθυμία» και ο Ύπνος μεταμορφωμένος σε πουλί, τον αποκοιμίζει.
Να σημειώσουμε ότι η Πασιθέη είναι η θεά της χαλάρωσης και της ξεκούρασης, και έτσι καταλαβαίνουμε γιατί είναι τόσο πολύ επιθυμητή στον θεό Ύπνο !
Ο Ύπνος με την αγαπημένη του Πασιθέη, έκαναν παιδιά τους Όνειρους, που φυσικά ακολούθησαν την οικογενειακή επιχείρηση! Τα αδέρφια οι Όνειροι είναι: ο Μορφεύς, ο Ίκελος, ο Φοβήτωρ και ο Φάντασος. Όλοι μαζί ονομάζονται "Όνειροι" και είναι οι θεοί των ονείρων. Κατοικούσαν στις ακτές του ωκεανού, στη Δύση, σε ένα σπήλαιο κοντά στα σύνορα του Άδη. Οι όνειροι, έστελναν τα όνειρα στους θνητούς, μέσα από δύο πύλες που βρίσκονταν εκεί. Η μία πύλη ήταν φτιαγμένη από Κέρατο, και με αυτή έστελναν τα αληθινά όνειρα (προμηνύματα), ενώ με τη δεύτερη που ήταν φτιαγμένη από Ελεφαντόδοντο, έστελναν τα ψεύτικα όνειρα.
Η Πηνελόπη λέει χαρακτηριστικά (Ομήρου Οδύσσεια, Τ 559-566):
έχουμε, ώ ξένε, ονείρατα ζαβά, με κούφια λόγια,
κι απ' όσα ονειρευόμαστε, σωστά δε βγαίνουν όλα.
Δυό θύρες τ' αλαφροΐσκιωτα τα όνειρα έχουν πάντα
με κέρατο φτιαστή τη μιά, με φίλντισι την άλλη
όσα όνειρα απ’ το φίλντισι το πριονιστό διαβαίνουν,
χαμένα είναι κι ανώφελα, και τους θνητούς γελάνε.
πάλε όσα απ' τα καλόξεστα τα κέρατα περάσουν,
αληθινά του βγαίνουνε του ανθρώπου που τα βλέπει

Αναλυτικά τα παιδιά του θεού Ύπνου είναι οι εξής:
Μορφέας : Το όνομα, βγήκε από τη λέξη "Μορφή" και σχετίζεται με την ικανότητά του να παίρνει οποιαδήποτε ανθρώπινη μορφή και να εμφανίζεται στα όνειρα. Έχει την ιδιότητα να στέλνει εικόνες στα όνειρα ή στα οράματα των ανθρώπων, να τα διαμορφώνει, και να μορφοποιεί τα όντα που κατοικούν σε αυτά. Η δράση του Μορφέα είναι πρωταγωνιστική, αλλά όχι αποκλειστική. Ο Μορφέας είναι ο πιο ισχυρός από τους υπόλοιπους, για αυτό και είναι ο μοναδικός θεός που μπορεί να επέμβει στα όνειρα των βασιλιάδων και των ηρώων, ενώ όπως λένε μετέφερε τα μηνύματα των θεών στους θνητούς, με τη μορφή ονείρων.
Φοβήτωρ : Κάνει τα όνειρα τρομακτικά. Είναι η προσωποποίηση του εφιάλτη, και παίρνει μορφή τεράτων ή τρομακτικών ζώων.
Φάντασος : Παράγει τα δυσνόητα και πλασματικά όνειρα, ενώ εμφανίζεται χωρίς ζωτική μορφή. Είναι η προσωποποίηση της φαντασίας.
Ίκελος : Βοηθάει τις πτυχές των ονείρων που απεικονίζουν τη πραγματικότητα, κάνοντάς τα ρεαλιστικά.


ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ Θοδωρής Π. Δασκαλόπουλος, http://psi-gr.tripod.com/index.html

ΠΕΡΔΙΚΑ...

Η πέρδικα είναι κοινή ονομασία πτηνών του γένους Πέρδιξ η Αλεκτορίς που ανήκουν στην οικογένεια των Φασιανιδών και στην τάξη των Ορνιθόμορφων. Το γένος αυτό περιλαμβάνει οκτώ είδη. Πρόκειται για ενδημικά πτηνά, που ζουν κατά σμήνη , στις εύκρατες ζώνες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, και αναπαράγονται νωρίς την άνοιξη, οπότε και χωρίζονται σε ζευγάρια. Κάθε αρσενικό ορίζει μια δική του περιοχή, την οποία υπερασπίζεται με φανατισμό και αποκλείει την είσοδο των άλλων αρσενικών σε αυτή. Την ίδια περίοδο τα αρσενικά εκφέρουν μια κραυγή, που είναι προειδοποιητική για τα άλλα αρσενικά και συγχρόνως κάλεσμα για το θηλυκό. Τους θερινούς μήνες ανεβαίνουν σε ορεινές και δροσερές περιοχές, ενώ το χειμώνα πηγαίνουν χαμηλότερα. Ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι τα σαρκοβόρα ζώα και ο άνθρωπος, που τις κυνηγάει για το νόστιμο κρέας τους. Το πτηνό αυτό απειλείται στη χώρα μας, καθώς ο αριθμός της έχει μειωθεί σημαντικά. Ως αποτέλεσμα αυτού, το κυνήγι της πέρδικας σε αρκετές ελληνικές περιοχές είναι εντελώς απαγορευμένο.
Το πτηνό φθάνει σε μήκος τα 20-30 εκ. και σε βάρος τα 500 γραμμάρια. Έχουν κοντές και στρογγυλές φτερούγες, μικρό κεφάλι και κοντό, μυτερό ράμφος. Το βάδισμα και το πέταγμά της γίνεται με γοργό ρυθμό και με μεγάλη ευκολία. Χρησιμοποιεί τα φτερά της μόνο σε περίπτωση κινδύνου. Η φωνή της είναι ιδιόμορφη. Η τροφή τους είναι έντομα, σκουλίκια, σπόρους, φύλλα, τρυφερούς βλαστούς και θεωρείται γενικά ωφέλιμη για τους γεωργούς παρά επιζήμια.
Το αρσενικό μετά το ζευγάρωμα επιλέγει το πιο προφυλαγμένο σημείο της περιοχής του και σκάβει τρύπες στη γη. Το θηλυκό διαλέγει μία από αυτές και γεννά 10-15 αυγά, τα οποία επωάζει για σχεδόν έναν μήνα. Σε δύο ημέρες τα μικρά πουλιά είναι ικανά να πηγαίνουν μαζί με τη μητέρα τους σε αναζήτηση τροφής. Είναι χαρακτηριστική η αυτοθυσία αμφότερων των γονέων για τα μικρά τους. Η οικογένεια μένει ενωμένη ως το φθινόπωρο, οπότε τα μικρά είναι ικανά να αυτοπροστατεύονται, ενώ την επόμενη άνοιξη είναι έτοιμα για αναπαραγωγή. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής, από το Φεβρουάριο μέχρι τα μέσα του φθινοπώρου, απαγορεύεται το κυνήγι της πέρδικας.

1. πέρδικα η γνήσια: Ζει στην Ευρώπη, στη Μικρά Ασία.
2. πέρδικα η κοινή: αναπαράγεται στις χώρες της Μεσογείου.
3. πετροπέρδικα (Alectoris graeca): Αποτελεί ένα από τα πιο συνηθισμένα είδη, το οποίο καλείται και ορεινή πέρδικα. Το φτέρωμά της έχει διάφορα χρώματα και γκριζογάλαζες αποχρώσεις, μαύρες κηλίδες και καφεκίτρινες ταινίες στα πλευρά. Απαντάται εκτός από τη χώρα μας στα νότια Βαλκάνια και στην Ιταλία.
4. σταχτιά πέρδικα (Perdix perdix): Είναι γνωστή στον ελληνικό χώρο και ως πέρδικα του κάμπου (λιβαδοπέρδικα) . Απαντάται σε όλη την ηπειρωτική Ευρώπη.
5. λευκή πέρδικα.
6. πέρδικα της Σαρδηνίας.


ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Βικιπαίδεια

ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑ...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΑ - ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η Τυπογραφία εισήχθη στην Ελλάδα μόλις στις αρχές του 19ου αιώνα. Μέχρι τότε η παραγωγή του ελληνικού βιβλίου πραγματοποιείται εκτός ελλαδικού χώρου, στην Βενετία, στη Βιέννη ή στο Παρίσι. Το πρώτο ελληνικό βιβλίο τυπώθηκε στο Μιλάνο το 1476. Πρόκειται για τη «Γραμματική» ή «Επιτομή των οκτώ του λόγου μερών» του Κωνσταντίνου Λάσκαρη. Τους τυπογραφικούς χαρακτήρες, τα στοιχεία, τα χάραξε ο Δημήτριος Δαμιλάς, γνωστός ως Δημήτριος ο Κρής ή Δημήτριος ο Μεδιολανεύς.
Η Τυπογραφία στην Ελλάδα μέχρι το 1821
Στο Χάνδακα της Κρήτης (σημερινό Ηράκλειο) έγινε το 1486 η πρώτη απόπειρα δημιουργίας τυπογραφείου ελληνικής ιδιοκτησίας, που δεν στέφθηκε όμως από επιτυχία. Λίγο αργότερα, το 1509 ο Ζαχαρίας Καλλέργης ιδρύει στη Βενετία το πρώτο ελληνικό τυπογραφείο. Ιστορικά όμως το πρώτο τυπογραφείο που ιδρύθηκε στην Ελλάδα είναι αυτό που εγκαταστάθηκε στη Χίο με τυπογραφικό υλικό που έστειλε από το Παρίσι ο περίφημος τυπογράφος Αμπρουάζ Φερμέν Ντιντό (Ambroise - Firmin Didot).
Από το τυπογραφείο αυτό εκδίδεται το 1821 η «Ελληνική Γραμματική», σε δημοτική γλώσσα, του δασκάλου Νεόφυτου Βάμβα. Το τυπογραφείο καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους το 1822 κατά τη διάρκεια της Καταστροφής της Χίου. Ένα χρόνο νωρίτερα στις 15 Αυγούστου 1821 είχε καταστραφεί από τους Τούρκους και το τυπογραφείο που είχε εγκαταστήσει στις Κυδωνιές της Μικράς Ασίας ο Κωνσταντίνος Ντόμβρας.
Το 1822 ο Didot δώρισε στην Ελλάδα νέο τυπογραφικό υλικό. Η επιθυμία του ήταν το νέο τυπογραφείο να εγκατασταθεί στην Αθήνα, η οποία όμως βρισκόταν ακόμα υπό τον τουρκικό ζυγό. Έτσι το νέο τυπογραφείο εγκαταστάθηκε στην Ύδρα, όπου το 1824 τυπώθηκε η εφημερίδα «Ο Φίλος του Νόμου». Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Ναύπλιο. Το 1824 η Αθήνα αποκτά το πρώτο της τυπογραφείο, με υλικά που δώρισε η Επιτροπή των Φιλελλήνων του Λονδίνου, όπως και το Μεσολόγγι. Το τυπογραφείο όμως της Αθήνας έμελλε να καταστραφεί από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της Άλωσης της πόλης από τον Κιουταχή στις 27 Μαΐου του 1827. Επανιδρύθηκε, όμως, εφτά χρόνια αργότερα, το 1834, από τον Ανδρέα Κορομηλά, που είχε μάθει την τέχνη της τυπογραφική από τον ίδιο τον Didot.
Ελληνικά τυπογραφικά στοιχεία
Τα πρώτα ελληνικά στοιχεία σχεδιάστηκαν και χαράχθηκαν στην Ιταλία το 15ο αιώνα. Ο Άλντους Μανούτιους (Aldus Manutius) σχεδιάζει για το τυπογραφείο του χαρακτήρες που είχαν σαν πρότυπο το σύγχρονο τρόπο της ελληνικής γραφής. Δυστυχώς όμως η γραφή αυτή, καθόλου ιδανική, αποτελούνταν από πολλά συμπλέγματα και βραχυγραφίες και αποτέλεσε ανασταλτικό παράγοντα για τη διάδοση και τη μελέτη της ελληνικής γλώσσας. Οι επιλογές του Manutius επέδρασαν στην εξέλιξη της ελληνικής τυπογραφίας και την επηρέασαν για δύο τουλάχιστον αιώνες. Ο Ζαχαρίας Καλλιέργης χάραξε στο τέλος του 15ου αιώνα στοιχεία πιο κομψά και πιο ευανάγνωστα από αυτά του Δαμιλά και του Manutius. Τα καλύτερα, όμως, ελληνικά στοιχεία τον 15ο αιώνα, θεωρούνται αυτά του Νίκολας Τζένσον (Nikolas Jenson).
Ο επόμενος που επιχείρησε να χαράξει ελληνικούς χαρακτήρες είναι ο Κλοντ Γκαραμό (Claude Garamond1480 - 1561) το 1545. O Garamont, που θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους χαράκτες – δημιουργούς τυπογραφικών στοιχείων της εποχής του, έχει χαράξει και τους φημισμένους λατινικούς χαρακτήρες του 16ου αιώνα Romain de l’ Universite Τα ελληνικά στοιχεία, που δημιούργησε, τα περίφημα Ελληνικά του Βασιλέως (grecs du roi), καθόρισαν την ελληνική τυπογραφία τον 16ο αιώνα. Χρησιμοποίησε ως πρότυπο, το γραφικό χαρακτήρα του φημισμένου Έλληνα καλλιγράφου της αυλής του Φραγκίσκου του Α’, του Κρητικού Άγγελου Βεργίκιου. Τα κυρτά αυτά στοιχεία άσκησαν τη μεγαλύτερη επίδραση στη διάδοση της ελληνικής τυπογραφίας τους δύο επόμενους αιώνες.
Ακολούθησαν αρκετοί, μεταξύ αυτών οι Τζιανμπατίστα Μποντόνι (Giambattista Bodoni Ιταλία 18ος αιώνας) στην Πάρμα το 1793, ο Φερμέν Ντιντό (Firmin Didot) στο Παρίσι το 1830 και Μπ. Τζ. Τόεμπνερ (B.G. Teubner) στη Λειψία το 1850.
Προς το τέλος του 17ου αιώνα και οι Ολλανδοί άρχισαν να πειραματίζονται με ελληνικά στοιχεία χωρίς συμπλέγματα. Λίγο αργότερα ο Τζον Μπάρσκεβιλ (John Baskerville 1706-1777) χάραξε ελληνικά στοιχεία για το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ενώ και άλλοι τυπογράφοι ακολούθησαν τη νέα μόδα.
Η ελληνική τυπογραφία άρχισε να παίρνει τη μορφή που έχει σήμερα στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα με τους Bodoni και Ditot.
Η Τυπογραφία στην Ελλάδα μετά το 1821
Μετά την επανάσταση του 1821, μια σειρά από τυπογραφεία δημιουργούνται στην Καλαμάτα, στο Μεσολόγγι, στην Αθήνα και στην Ύδρα, με τη συνδρομή Ευρωπαίων φιλελλήνων τυπογράφων.
Η επίσημη τυπογραφία στην Ελλάδα, που ονομάσθηκε "Τυπογραφία της Διοικήσεως", οργανώθηκε από τις πρώτες Κυβερνήσεις του 1821, και ειδικότερα από τον τυπογράφο Παύλο Πατρίκιο, για την έκδοση της "Εφημερίδας της Κυβερνήσεως", κυβερνητικών αποφάσεων και διδακτικών βιβλίων.
Η περίοδος της Τουρκοκρατίας, η δύσκολη εσωτερική κατάσταση σ' όλο τον 19ο αιώνα, αλλά και η ανυπαρξία τυπογραφικής έρευνας αμέσως μετά, καθήλωσε τα ελληνικά στοιχεία στους σχεδιασμούς του 19ου αιώνα και την εμπόδισε να εξελιχθεί με ραγδαίους ρυθμούς όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Μόνο στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και ιδιαίτερα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η τυπογραφία προόδευσε στην Ελλάδα και έγινε ικανή να παράγει προϊόντα εφάμιλλα των ευρωπαϊκών.
Η κατάσταση βελτιώθηκε ιδιαίτερα μετά το τέλος της δεκαετίας του 1960, με τον εξελληνισμό λατινικών γραμματοσειρών όπως οι Univers Greek, Helvetica Greek, Optima Greek, Century Greek κ.α.
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 πλέον Έλληνες σχεδιαστές παρουσίασαν τις πρώτες σύγχρονες ελληνικές γραμματοσειρές.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: www.booksinfo.gr

ΘΥΜΑΡΙ...

Περιγραφή: Θάμνος ποώδης πολυετής με φύλλα σχεδόν άμισχα, πράσινα, λογχοειδή με τα άκρα κουλουριασμένα προς τα κάτω. Άνθη ακραία σε χρώμα μπλε ανοικτό με ραβδωτό κάλυκα. Φυτρώνει σε άγονους τόπου σε όλη την Ελλάδα και ανθίζει Ιούνιο με Ιούλιο. Είναι το φυτό από το οποίο οι μέλισσες κάνουν το πιο ονομαστό μέλι. Η χρήση του είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν βαλσαμωτικό και αρωματικό. Οι αρχαίοι Έλληνες σαν απολυμαντικό για διάφορες ασθένειες. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες συνήθιζαν να κάνουν μπάνιο σε νερό αρωματισμένο με θυμάρι, για να αποκτήσουν σφρίγος και ενεργητικότητα. Στη φαρμακευτική είναι γνωστό ως το φυτό με τις περισσότερες θεραπευτικές ιδιότητες.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: συνιστάται σε προβλήματα στομάχου και εντέρων, στην ανακούφιση από το βήχα, από το συνάχι και τη γρίπη, στην τόνωση του νευρικού συστήματος και ως καταπραϋντικό. Επίσης, στις περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης και στο άγχος. Χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα. Χρησιμοποιείται στη μαγειρική και ως αρωματικό στις ελιές.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος: βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού θυμάρι σε ένα μπρίκι νερό και, μόλις αρχίσει να βράζει, το κατεβάζουμε και το αφήνουμε δέκα λεπτά επιπλέον. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Εξωτερική: χρησιμοποιείται στο λουτρό για ρευματικές παθήσεις και για ξεκούραση. Βράζουμε 100γρ. θυμάρι σε ένα λίτρο νερό, το σουρώνουμε και το ρίχνουμε στο νερό της μπανιέρας.Βοηθά στην αντιμετώπιση της τριχόπτωσης, εξαιρετικό για τον καθαρισμό των δοντιών (οι Κρητικοί τρίβουν τα ούλα τους με θυμάρι για την αντιμετώπιση της ουλίτιδας). Στοματίτιδες και ερεθισμένες αμυγδαλές αντιμετωπίζονται με γαργάρες με αφέψημα (χωρίς μέλι).
Αιθέριο έλαιο: λίγες σταγόνες σε λίγο ελαιόλαδο βοηθά στα τσιμπήματα από έντομα.
Κτηνιατρική: για το πλύσιμο πληγών του δέρματος και του στόματος, για την καταπολέμηση των εντερικών σκουληκιών.
Συνταγή για κολώνια: 10γρ. λουλούδια θυμαριού σε 250γρ. λευκό οινόπνευμα, κλείνουμε το μπουκάλι με φελλό και το αφήνουμε 2-3 εβδομάδες στον καλοκαιρινό ήλιο. Στη συνέχεια σουρώνουμε.
Συνταγή για μαρινάτα φαγητά: μουσκεύουμε σε μισό λίτρο άσπρο κρασί 1 ματσάκι θυμάρι, 1 ματσάκι θρούμπη, 3-4 σκελίδες σκόρδο, 2 φύλλα δάφνης και μερικά μοσχοκάρφια.
Προσοχή: όσο εντυπωσιακές είναι οι θεραπευτικές ιδιότητες του θυμαριού, άλλο τόσο προσεκτικός πρέπει να είναι κανείς με τη συχνότητα της χρήσης του. Η συνεχής εσωτερική χρήση μπορεί να προκαλέσει υπερλειτουργία του θυροειδούς, καθώς και δηλητηρίαση, τα συμπτώματα της οποίας είναι έμετος, ζαλάδες, διάρροια και καρδιακή κατάπτωση.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: www.valentine.gr

ΤΙ ΝΑ ΠΩ...

Πας να μιλήσεις σε κάποιον να πεις τον πόνο σου κι όλο έκπληξη ακούς τα μυριάδες αξεπέραστα προβλήματα!
Λες και η εποχή μας νοσεί ανεπανόρθωτα, λες και δεν ξέρουμε τι κάνουμε, λες και η ικανότητά μας να αντιπαθούμε έχει φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη, λες και δεν μπορούμε να ανασάνουμε αν δε γίνει αυτό που θέλουμε, λες κι ικανότητά μας να μισούμε και να ζηλεύουμε είναι μεγαλύτερη απ' το μπόι μας!
Τώρα που η τεχνολογία ψάχνει να μας αντικαταστήσει σχεδόν σε όλες τις δουλειές, τώρα που τα πάντα μπαστάρδεψαν, τώρα που το υλικό κέρδος στέκεται επικριτικά πάνω από όλες μας τις πράξεις, τώρα που αρκεί να καλλιεργήσουμε κάτι για να ωριμάσει στην ώρα του κι αμέσως το πασάρουμε σαν “βιολογικό”, τώρα που το μόνο που μας μένει να κάνουμε είναι να αναστρέψουμε τους ρόλους μας σαν είδος και αυτό θα το ονομάσουμε “εξέλιξη”!
Σωματικά, ψυχολογικά, πνευματικά και ερωτικά νοσούμε ψάχνοντας να βρούμε την “ευτυχία”, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η “ευτυχία” φτιάχνεται κατ' αρχήν από πολύ μικρές σχεδόν αδιάφορες στιγμές!
Εν τω μεταξύ ο καιρός περνάει αργά, αλλά αλίμονο σταθερά, οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη με έναν αξεπέραστο τρόπο!

Καλημέρα σας!

ΗΛΙΟΣ...

Πολλές φορές αναρωτήθηκα για τις διαθέσιμες ενεργειακές πηγές!

Τώρα που πλέον το πετρέλαιο είναι στα ύψη και κατά πως μας λένε εξαντλείται!

Προσωπικά δεν το πιστεύω καθόλου! Τα πολιτικά παιγνίδια ΕΙΝΑΙ στα ύψη μάλλον!

Τέλος πάντων...

Φύση και θέση η Κάλυμνος μπορεί να έχει έναν ανεξάντλητο τροφοδότη σαν τον ΗΛΙΟ, αρκεί εμείς να έχουμε φροντίσει να φτιάξουμε τα κατάλληλα έργα υποδομής!

Ξεκινάμε με έναν πειραματικό φυλασσόμενο σταθμό συλλογής της ηλιακής ενέργειας με ηλιακούς καθρέφτες σε κάποια περιοχή (απλή υπόθεση κάνω), σαν αυτή Αργινώντα-Βαθύ!

Αν τα πράγματα πάνε καλά αργότερα, τον επεκτείνουμε!

Περίπου 8 μήνες τον χρόνο ο ήλιος βρίσκεται στο προσκήνιο εκτός ελαχίστων συννεφιασμένων ημερών που θα μπορούσε να δουλεύει για μας ο υποσταθμός της ΔΕΗ που άλλωστε ήδη έχουμε!

Οικονομία που θα πετυχαίναμε καθώς και μελλοντική εξαγωγή ηλεκτρικού ρεύματος!

Μα ονειρεύομαι απλώς...!

ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ...

ΤΙΣ ΘΕΡΜΕΣ ΜΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΟΦΑΝΙΑ,ΠΟΥ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ!

Διάβασα κάπου ότι εμείς οι μύγες,

έχουμε μεγάλο αριθμό ματιών,

καθώς οσφρητικά και γευστικά όργανα στα πόδια.

Για το θέμα αυτό δεν γνωρίζω περισσότερες λεπτομέρειες,

καθόσον όλα αυτά μου φαίνονται απολύτως φυσιολογικά.

Τέλος πάντων,

είμαστε από τα πλέον προικισμένα και χαρισματικά στις αντιδράσεις πλάσματα.

Εξαιτίας αυτού του γεγονότος έχουμε και τα τυχερά μας!

Να τις προάλλες,

ένα ζεστό απομεσήμερο του Ιούνη,

πέταξα μέσα από γερτά μπλε παραθυρόφυλλα σε μία μισοσκότεινη κρεβατοκάμαρα.

Έκανε ζέστη και ένας ανεμιστήρας αέριζε σιγά-σιγά το δωμάτιο.

Εκεί την είδα να ‘ναι μπρούμυτα,

ξαπλωμένη ολόγυμνη.

Μια υπέροχη μελαχρινή δεσποσύνη,

με χυτά τα μαύρα κατσαρά της μαλλιά...

Έκανα δυο-τρεις βόλτες στο δωμάτιο θαυμάζοντας την από ψηλά!

Η ατμόσφαιρα ήταν παραμυθένια!

- Ησυχία...

- Μισοσκότεινο ηδονικό δωμάτιο...

- Αργή του ύπνου ανάσα...

Όταν προσγειώθηκα στην άσπρη τρυφερή της πλάτη,

απ’ την γλύκα του δέρματος της ένιωθα να μου κόβονται τα πόδια...

Υπέροχη λευκή απεραντοσύνη!

Εκτυφλωτικό χιόνι ελαφρά ιδρωμένης βελούδινης σάρκας,

καθώς μια γλυκιά αίσθηση ανθρώπινης θερμότητας και μυρωδιάς,

ανέβλυζαν απ’ αυτό το μαγικό πλάσμα.

Με γοργά βήματα πέρασα απ’ το τόξο της ραχοκοκαλιάς της,

απ’ την δεξιά πλευρά στην αριστερή.

Το αίσθημα ακουμπούσε το τέλειο!

Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!

Συνέχισα να περπατώ προς την μέση της,όλο και πιο γρήγορα...

πιο γρήγορα...

Ξαναπέρασα στην αριστερή πλευρά της μέσης της,

και χαμηλά στο κορμάκι της,

περίπου στο ύψος των γλουτών της,

πάνω που φάνηκε ν’ ανηφορίζει ο δρόμος,

απ’ τον ενθουσιασμό μου τα θαλάσσωσα!

Κάπως πρέπει να τάραξα τον ύπνο της,

μ’ αποτέλεσμα να την ξυπνήσω...

Έβγαλε ένα μουρμουρητό διαμαρτυρίας απ’ τα σγουρά της χειλάκια,

και ταυτόχρονα,

το απειλητικό της χέρι,

ερχόταν καταπάνω μου αναγκάζοντας με να πετάξω,

να βρεθώ στην ντουλάπα,

και να τρίβω,

όλο αγανάκτηση,

τα φτερά μου…

- Ανάθεμα τη τύχη μου…

Ιούνης '05

ΔΙΑΠΛΟΥΣ...

Το να κολυμπάς προς αυτό το νησάκι καλύπτοντας την απόσταση των περίπου 900 μέτρων, έχοντας κάτω απ' το στήθος σου την καταβυθισμένη παλαιά ιστορία, σίγουρα προσδίδει διαφορετική αίγλη στο εγχείρημα...

Ο αγώνας θα λάβει χώρα την Κυριακή 10 Αυγούστου!

ΕΡΩΤΑΣ...

ΖΩΓΡΑΦΙΑ - ΑΦΡΟΔΙΤΗ-----------------------------------------------

Αλήθεια υπάρχει,
πιο στρόγγυλο ερωτηματικό,
απ' τον έρωτα;

ΤΡΙΒΕΛΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ...

Ένας βοσκός έκανε μια παρανομία οπότε η τύχη του πήρε την νόμιμη οδό, δικαστήριο, δικηγόρο και τέτοια...

Το θέμα ήταν όμως, ότι είχε άδικο τόσο που το καταλάβαινε και ο ίδιος, οπότε δεν ήξερε τι να πει και τι να υποστηρίξει στο δικαστήριο!

...

Με τα πολλά, βρήκε έναν δικηγόρο που του είπε:

" -Πλήρωσε μου εμένα την προκαταβολή και να κάνεις ότι σου πω!"

Μέσα στην απελπισία του το έκανε!

Πάει λοιπόν στο δικαστήριο και τον ρωτάει ο πρόεδρος: "Πως ονομάζεσαι;"

"Μπεε.." του απαντάει αυτός ακολουθώντας τις οδηγίες του δικηγόρου!

"Πως ονομάζεσαι;" τον ξαναρωτάει ο πρόεδρος;

"Μπεε.." του απαντάει αυτός!

Με τα πολλά βελάσματα πείσθηκε το δικαστήριο που τον απήλλαξε λόγω μειωμένης ευθύνης!

Εντωμεταξύ ο δικηγόρος έτριβε από χαρά τα χέρια του...

"- Είδες που στα 'λεγα 'γω; Θαυμάσια τα πήγες... Πέσε τώρα το υπόλοιπο της αμοιβής!"

"Μπεε.." του απαντάει αυτός...

Κόκκαλο ο δικηγόρος!

Υ.Γ. Το άκουσα από τον Γιάννη Σκυλλά στα Αργινώντα...

ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

Έχω γλωσσικό πρόβλημα!
Από την μια σκέφτομαι Ελληνικά, από την άλλη πρέπει να εκφράζομαι Εγγλέζικα (ή Αμερικάνικα.)
Αν θέλω να γίνομαι κατανοητός πρέπει να λέω κι εγώ όλα τα “yes”, “you welcome”, “thank you Ms.”...!
Γιατί όμως τόσο μπλέξιμο;

Είναι γλώσσα η οποία κατάκλεψε την Ελληνική (Περίπου εκατό χιλιάδες λέξεις και λήμματα υπολογίζονται Ελληνικά!)

Γιατί άραγε;
Γιατί άραγε έπρεπε η πάλαι ποτέ πάμπλουτη Ελληνική γλώσσα να καταλήξει σε πιθηκισμούς και στα μπάσταρδα Greeklish;

Μήπως παίζω το βλακώδες παιγνίδι μιάς δήθεν ανώτερης ράτσας;

ΕΡΩΤΗΜΑ...

Γιατί ο μοναδικός σκοπός οποιαδήποτε πράξης είναι το χρήμα;
Αυτή είναι η μόνη ουσία της ζωής;
- Το χρήμα;

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ...

Λένε ότι μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις!

Λένε το αντίθετο,

ότι μια λέξη αξίζει όσο χίλιες εικόνες!

Χμμ... Προτιμώ να μένω σιωπηλός...

ΠΡΙΝ ΕΚΑΤΟ ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ...

... Ένα χειμωνιάτικο βράδι, πριν περίπου 100 χρόνια, κάποιες γυναίκες αποφάσισαν να πάνε όλες να κοιμηθούν μαζί στο σπίτι μιανής, καθότι ήταν κοντά στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου (... στα Πηγάδια), ούτως ώστε να προλάβουν να πάνε εκκλησία πρωί-πρωί.
Ήταν αρχές του περασμένου αιώνα, ακόμα δεν υπήρχε ηλεκτρικό φως, τηλέφωνο, ρολόγια!
Κάποια στιγμή τη νύχτα ξυπνάει μια από αυτές και ανοίγει το παράθυρο που ήταν από πάνω της, για να δει αν άρχισε να αχνοφέγγει.
Τίποτα...
- Αρή, ζιντάνι είν' 'κόμη... (ζιντάνι είναι το σκοτάδι στην παλιά Καλύμνικη διάλεκτο)
Ξαπλώνει ξανά και κοιμάται...
Το πράγμα αυτό επαναλήφθηκε αρκετές φορές, μα πάντα η απάντηση ήταν η ίδια:
- Ζιντάνι είν' 'κόμη..
Κάποια στιγμή ακούγεται η καμπάνα της εκκλησίας, απόδειξη ότι η λειτουργία είχε τελειώσει και κόσμος άρχισε να βγαίνει απ' την εκκλησία!
...Μα πως αυτό; Τι έγινε;

Πολύ απλά η γυναίκα δεν άνοιγε το παράθυρο όπως νόμιζε...
Άνοιγε το ... ντουλάπι!

ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΑ

...Όπως ακριβώς και στη υπόλοιπη Ελλάδα και σ' αυτή τη γωνιά του κόσμου όποια πέτρα και αν σηκώσεις βρίσκεις χιλιάδες ιστορίες από κάτω, εκατομμύρια ανθρώπους να κλαίνε, άλλους να αλλαλάζουν και να άλλους να απορούν. Γιατί κάπως έτσι φτιάχνονται οι σκληρές ανθρώπινες ιστορίες, που περιέχουν φρίκη, πόνο αλλά και γλύκα...
Τα παλιά τα χρόνια η Κάλυμνος ως το 535μ.Χ ήταν ενωμένη με την Τέλεντο! Έγινε ένας σεισμός κι η πρωτεύουσα που βρισκόταν εκεί, (Ποθαία ήταν τ' όνομά της) καταβυθίστηκε και κατακλύστηκε απ' τα νερά της θάλασσας φτιάχνοντας έναν θαλάσσιο δίαυλο 900 μέτρων περίπου. Στις μέρες μας φαίνονται τα σημάδια των καθιζήσεων στα βουνά, στον βυθό της θάλασσας ερείπια, καθώς και ελάχιστα απομεινάρια!

Ο λαός λέει, εξωραϊζοντας την τραγική ιστορία, διάφορα παραμύθια που έχουν περάσει στην παράδοση και όλα τους έχουν ως κοινή συνισταμένη τον οριστικό χωρισμό ενός ζευγαριού μιας βασιλοπούλας και ενός βοσκού, όπως αναφέρει ο μύθος.

Όπως και να 'χει το πράγμα, ξεχωρίζεις την μορφή της βασιλοπούλας σχηματισμένη στα βουνά της Τελέντου, κάθε φορά που αντικρύζεις το νησί ερχόμενος από Πόθια!

--- Κι η ανάσα σου σταματά απο την τόση ομορφιά!

ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ...

Στις μέρες μας η επιβίωση πλέον είναι τόσο ακριβή και δύσκολη, που δεν αφήνει την τέχνη του καθενός από εμάς, να έχει συνέχεια ή ακόμα και δημιουργία!
Ζούμε μιά σκληρή, αναίσθητη καθημερινότητα στερημένη απ' όλες τις ευαισθησίες, όπου το "ΥΠΕΡΕΓΩ" παίζει πλέον τον κυρίαρχο ρόλο!
Όλοι μας γινόμαστε βορρά στον χρόνο, στην ταχύτατη εναλλαγή παραστάσεων, ήχων, πράξεων και κατάπτωση ηθικών αξιών!
Ζώντας σε δήθεν "ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ" κοινωνίες όλοι καταλήγουμε να γίνουμε κατά έναν τρόπο ή τον άλλο, εθισμένοι είτε σε κάποιο τεχνητό υποκατάστατο (χρήματος, τσιγάρου, αλκοόλ, ναρκωτικών, θεάματος... κλπ)!

Θες ν' ασχοληθείς με κάποιο πρόβλημα της ζωής, όταν ανακαλύπτεις ότι χιλιάδες άνθρωποι έχουν ασχοληθεί μ' αυτό πριν από σένα και πολλές φορές πιο διεξοδικά!
Κι έτσι τ' αφήνεις να πάνε... Κυκκεώνας!

Τι αλήθεια έχει νόημα;

ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

Σκληρή και άγονη γη η Κάλυμνος γέννησε ανυπότακτο λαό γεμάτο ζωντάνια!

Οι εκρήξεις του δυναμίτη αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ψυχοσύνθεσης κάθε Καλύμνιου. Το έθιμο ξεκίνησε τα παλιά τα χρόνια όταν περίπου τέτοια εποχή έφευγαν τα σφουγγαράδικα όπου οι σφουγγαράδες έκαναν 6-8 μήνες να ξαναδούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα έχοντας να αντιμετωπίσουν χίλιους-δυο κινδύνους! Χώρια που ο Καλύμνιος μαθαίνει από μικρός στον δυναμίτη γιατί αποτελεί έναν επικερδή όσο και καταστροφικό τρόπο ψαρέματος...

Μαζεύονται λοιπόν απ' όλες τις γειτονιές και αποτελούν δυο κυρίως ομάδες πάνω στα βουνά, που είναι αμφιθεατρικά της Πόθιας (πρωτεύουσας του νησιού), που έχουν πάρει το όνομα των κυρίως σφουγγαρογειτονιών (“μαράσια” όπως ονομάζονται στην τοπική διάλεκτο) το "μαράσι" του Άγιου Νικόλα και το "μαράσι" του Αγίου Στεφάνου.
Από 'κεί οι Καλύμνιοι χορτάτοι πλέον αφού έχει προηγηθεί το Πασχαλινό τραπέζι, μαζεύονται το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα γιορτάζουν με εκρήξεις που κάνουν τα βουνά να ανατριχιάζουν και να τρίζουν.
Λάμψεις, εκρήξεις και η παρουσία σχεδόν όλης της Καλύμνικης κοινωνίας, καθώς και ένας διάχυτος ηλεκτρισμός που υπάρχει στην ατμόσφαιρα συνθέτουν το σκηνικό της άγριας αυτής παράδοσης.
Τα τελευταία χρόνια άλλωστε έχουνε χρωματίσει το έθιμο αυτό με τ' ανάλογο χρώμα, έχοντας επιβραδύνει την ώρα ενάρξεως του εθίμου, με αποτέλεσμα εκτός απ' τον βροντή που κάνει ο δυναμίτης να είναι ορατή κι λάμψη του συμβάλλοντας έτσι σ' αυτή την γιορτινή ατμόσφαιρα.
Όλη η ένταση κι όλος ο κίνδυνος εκρήγνυνται σε κάτι παμπάλαιες στιγμές όλο λάμψη, ήχο και μυρωδιά αφήνοντας στον καθένα ένα βούισμα στο κεφάλι και στα αυτιά όλο λεβεντιά, επίδειξη και αποκοτιά!

Όλη η συγκρατημένη ομορφιά της Καλύμνου βρίσκεται στην σελήνη που φωτίζει τα βουνά της, στις βροντές και τις λάμψεις των διαδοχικών εκρήξεων, στους ήχους των κυμάτων της θάλασσας, καθώς και στην άγρια μυρωδιά του ανθισμένου θυμαριού που φτάνει στη μύτη σου!
Απλά, πανέμορφα πράγματα δηλαδή,
που σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα το μεγαλείο της ζωής.